Rak nerki stanowi około 3% wszystkich nowotworów złośliwych w Polsce. W 2015 roku stwierdzono około 3200 nowych zachorowań u mężczyzn i ponad 1900 u kobiet. Odnotowano około 1700 zgonów wśród mężczyzn z tego powodu i prawie 1000 zgonów wśród kobiet.

W pierwszej linii leczenia u chorych na rozsianego raka jasnokomórkowego nerki sklasyfikowanych do grupy korzystnego lub pośredniego rokowania European Society of Medical Oncology (ESMO) zaleca zastosowanie jednego z trzech leków: pazopanibu, sunitynibu lub bewacyzumabu w połączeniu z interferonem alfa (skojarzenie leków niedostępne w Polsce).

W sytuacji gdy leki o podobnej skuteczności są dostępne w terapii, profil bezpieczeństwa przyjmuje większe znaczenie w wyborze leczenia. Pazopanib jest doustnym inhibitorem angiogenezy, którego cel molekularny jest związany z receptorem naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka (VEGF), receptorem płytkopochodnego czynnika wzrostu (PDGF) i receptorem c-KIT. Poniżej przedstawiono opis przypadku pacjenta leczonego pazopanibem w pierwszej linii leczenia rozsianego raka jasnokomórkowego nerki. Dawkę leku dobierano indywidualnie, biorąc
pod uwagę nie tylko wyniki badań i stopień toksyczności według określonej skali, ale również tolerancję leczenia i przede wszystkim wolę chorego. Terapia spersonalizowana polega nie tylko na doborze właściwego leku, ale również na dostosowaniu sposobu leczenia do potrzeb chorego.