Pomimo pomyślnego rokowania w klasycznym chłoniaku Hodgkina u 10% pacjentów z postacią wczesną i 25–30% z postacią zaawansowaną choroba ma charakter oporny/nawrotowy. Standardem postępowania w przypadku pierwszego nawrotu lub oporności na leczenie jest wysokodawkowana chemioterapia wsparta autologicznym przeszczepieniem komórek macierzystych (ASCT). Rokowanie chorych po niepowodzeniu ASCT jest niepomyślne,
z medianą całkowitego przeżycia wynoszącą nieco ponad 2 lata. Wprowadzenie do terapii brentuksymabu vedotin (BV) poprawiło medianę całkowitego przeżycia oraz czasu przeżycia wolnego do progresji. Dla chorych z aktywną chorobą po ASCT i BV nie było dotąd standardowych opcji postępowania. Niwolumab, inhibitor punktu kontrolnego i przeciwciało anty-PD1, stanowi odpowiedź na potrzebę skutecznej terapii w tej populacji pacjentów. W pracy przedstawiono opis przypadku 27-letniej pacjentki z pierwotną opornością klasycznego chłoniaka Hodgkina, po niepowodzeniu chemioterapii pierwszej linii według schematu ABVD konsolidowanej radioterapią zmian resztkowych oraz drugiej linii według schematu ESHAP i BEACOPP eskalowany. Krótkotrwała odpowiedź na BV, z następowym ASCT kondycjonowanym BEAM, nie przełamały pierwotnej oporności choroby. Skuteczna monoterapia niwolumabem doprowadziła do całkowitej remisji trwającej obecnie 10 miesięcy, konsolidowanej allogenicznym przeszczepieniem komórek macierzystych (allo-SCT). Przedstawiony przypadek dowodzi skuteczności niwolumabu w pierwotnie opornym chłoniaku Hodgkina.