Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w mięsakach głowy i szyi

Streszczenie

Mięsaki głowy i szyi (MGSz) należą do rzadko występujących nowotworów złośliwych, stanowiąc około 2% wszystkich nowotworów głowy i szyi, 30% wszystkich mięsaków u dzieci oraz 4–10% mięsaków u dorosłych. U dzieci najczęściej występują mięsaki wywodzące się z mięśni poprzecznie prążkowanych rhabdomyosarcoma (RMS) oraz mięsak Ewinga, u osób w wieku podeszłym najczęściej występuje angiosarcoma. Do najczęstszych mięsaków kości należą: osteosarcoma (mięsak kościopochodny) i chondrosarcoma (chrzęstniakomięsak). Najczęściej obserwowanym objawem MGSz jest niebolesny guz w regionie głowy i szyi, trudności w mówieniu, chrypka, dysfagia, niedrożność nosa lub ubytki w zakresie nerwów czaszkowych. Podstawę diagnostyki obrazowej stanowi wykonanie rezonansu magnetycznego oraz tomografii komputerowej zajętej okolicy. Leczenie chorych na MGSz powinno być prowadzone w ośrodkach referencyjnych ze względu na konieczność zastosowania wielospecjalistycznego podejścia, opartego na chirurgicznym usunięciu ogniska pierwotnego, często z zabiegiem rekonstrukcyjnym oraz pooperacyjnym leczeniem uzupełniającym. Zalecenia zostały opracowane przez Grupę ds. Mięsaków Regionu Głowy i Szyi przy Polskim Rejestrze Guzów Kości.