Postępowanie w przypadku wystąpienia endokrynologicznych działań niepożądanych przy stosowaniu leku niwolumab

Streszczenie

Powikłania endokrynne występujące w trakcie immunoterapii nowotworów niwolumabem są związane z aktywacją układu immunologicznego i dotyczą najczęściej gruczołów wydzielania wewnętrznego, takich jak przysadka, tarczyca i trzustka. Dokładny patomechanizm leżący u podstaw endokrynopatii indukowanych niwolumabem pozostaje w większości nieznany. Powikłania endokrynne są wyjątkowe w porównaniu z innymi immunologicznymi działaniami niepożądanymi immunoterapii ze względu na to, że są najczęściej nieodwracalne. Zaburzenia te prowadzą do niedoczynności danego gruczołu, dlatego wymagają u chorego przewlekłej substytucji hormonalnej i systematycznej kontroli laboratoryjnej. Objawy zaburzeń czynności układu endokrynnego u pacjenta z rozsianym procesem nowotworowym bywają niespecyficzne i sprawiają tym samym trudność onkologom w postawieniu właściwego rozpoznania. Współpraca między onkologiem klinicznym a endokrynologiem jest niezbędna zarówno do postawienia właściwego rozpoznania, jak i do wdrożenia odpowiedniej substytucji hormonalnej. Może się przyczynić do poprawy rokowania pacjentów onkologicznych, u których wystąpią powikłania endokrynne immunoterapii. W niniejszym artykule zostanie opisane postępowanie w przypadku najczęstszych endokrynopatii występujących podczas leczenia niwolumabem, do których zalicza się zapalenie przysadki, zapalenie tarczycy i cukrzycę typu 1.