dostęp otwarty
Zastosowanie inhibitorów kinaz cyklinozależnych 4 i 6 u chorych na raka piersi — przegląd piśmiennictwa
Afiliacje- Klinika Chemioterapii Nowotworów, Uniwersytet Medyczny w Łodzi; WWCOiT im. M. Kopernika w Łodzi, Polska
dostęp otwarty
Streszczenie
Wśród chorych z rozpoznaniem raka piersi dominuje podtyp luminalny — w krajach uprzemysłowionych jego częstość sięga nawet 80% wszystkich przypadków. Ważnym elementem leczenia tych chorych jest hormonoterapia, którą stosuje się w ramach postępowania uzupełniającego po radykalnym zabiegu operacyjnym oraz w leczeniu choroby zaawansowanej. W tej drugiej sytuacji hormonoterapia jest postępowaniem preferowanym. Niestety, zarówno podczas hormonoterapii uzupełniającej, jak i paliatywnej obserwuje się oporność na leki. Zdefiniowano hormonooporność pierwotną i wtórną. Metody zapobiegania temu zjawisku i jego zwalczania opierały się głównie na kojarzeniu preparatów hormonalnych z różnymi lekami ukierunkowanymi molekularnie. Dotychczas największym sukcesem tej koncepcji okazało się zastosowanie inhibitorów kinaz cyklinozależnych 4 i 6 w połączeniu z hormonoterapią. Takie skojarzenie leków wykorzystane w ramach pierwszej lub kolejnych linii leczenia paliatywnego istotnie wpływa na wydłużenie czasu przeżycia wolnego od progresji i jest obarczone względnie małą toksycznością. Dotychczas zarejestrowano trzy preparaty z tej grupy do leczenia zaawansowanego raka piersi: palbocyklib, rybocyklib i abemacyklib. W niniejszym artykule omówiono mechanizm działania inhibitorów kinaz cyklinozależnych 4 i 6 oraz dokonano przeglądu najważniejszych badań klinicznych, które stały się podstawą do zarejestrowania tych leków.
Streszczenie
Wśród chorych z rozpoznaniem raka piersi dominuje podtyp luminalny — w krajach uprzemysłowionych jego częstość sięga nawet 80% wszystkich przypadków. Ważnym elementem leczenia tych chorych jest hormonoterapia, którą stosuje się w ramach postępowania uzupełniającego po radykalnym zabiegu operacyjnym oraz w leczeniu choroby zaawansowanej. W tej drugiej sytuacji hormonoterapia jest postępowaniem preferowanym. Niestety, zarówno podczas hormonoterapii uzupełniającej, jak i paliatywnej obserwuje się oporność na leki. Zdefiniowano hormonooporność pierwotną i wtórną. Metody zapobiegania temu zjawisku i jego zwalczania opierały się głównie na kojarzeniu preparatów hormonalnych z różnymi lekami ukierunkowanymi molekularnie. Dotychczas największym sukcesem tej koncepcji okazało się zastosowanie inhibitorów kinaz cyklinozależnych 4 i 6 w połączeniu z hormonoterapią. Takie skojarzenie leków wykorzystane w ramach pierwszej lub kolejnych linii leczenia paliatywnego istotnie wpływa na wydłużenie czasu przeżycia wolnego od progresji i jest obarczone względnie małą toksycznością. Dotychczas zarejestrowano trzy preparaty z tej grupy do leczenia zaawansowanego raka piersi: palbocyklib, rybocyklib i abemacyklib. W niniejszym artykule omówiono mechanizm działania inhibitorów kinaz cyklinozależnych 4 i 6 oraz dokonano przeglądu najważniejszych badań klinicznych, które stały się podstawą do zarejestrowania tych leków.
Słowa kluczowe
inhibitory CDK 4 i 6, palbocyklib, rybocyklib, abemacyklib, hormonoterapia, rak piersi, kinazy cyklinozależne
Informacje o artykuleTytuł
Zastosowanie inhibitorów kinaz cyklinozależnych 4 i 6 u chorych na raka piersi — przegląd piśmiennictwa
Czasopismo
Onkologia w Praktyce Klinicznej - Edukacja
Numer
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
309-323
Opublikowany online
2018-01-11
Wyświetlenia strony
1260
Wyświetlenia/pobrania artykułu
3624
Rekord bibliograficzny
Onkol Prakt Klin Edu 2017;3(6):309-323.
Słowa kluczowe
inhibitory CDK 4 i 6
palbocyklib
rybocyklib
abemacyklib
hormonoterapia
rak piersi
kinazy cyklinozależne
Autorzy
Sylwia Dębska-Szmich
Piotr Potemski
