Chłoniaki rozlane z dużych komórek B bliżej nieokreślone (DLBCL-NOS) to częste nowotwory układu limfatycznego. Są one najczęstszą postacią chłoniaka nieziarniczego. Zazwyczaj DLBCL-NOS pojawiają się w węzłach chłonnych, jednak umiejscowienie pierwotnie pozawęzłowe jest także możliwe. Chłoniaki pozawęzłowe mogą występować pod różnymi postaciami klinicznymi i morfologicznymi, sprawiając tym samym trudności diagnostyczne. Niekiedy przypominają nowotwory nielimfoidalne, między innymi mięsaki. Metody leczenia chłoniaków rozlanych z dużych komórek B (DLBCL) obejmują chemioterapię, immunoterapię, radioterapię i autologiczny przeszczep komórek macierzystych, natomiast w leczeniu mięsaków najważniejszą rolę odgrywa leczenie operacyjne.

Przedstawiono przypadek 36-letniego mężczyzny, który zgłosił się w celu oceny charakteru guza zlokalizowanego w lewym kącie żuchwy. Guz pojawił się kilka dni po usunięciu zęba. Początkowo rozpoznano stan zapalny i zasto­sowano antybiotyk. Następnie wykonano biopsję, która sugerowała rozpoznanie tłuszczakomięsaka. W kolejnej biopsji oraz w badaniu histopatologicznym wykonanym w ośrodku onkologicznym stwierdzono pozawęzłową postać rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B — podtyp bliżej nieokreślony (DLBCL-NOS). U pacjenta za­stosowano z dobrym efektem chemioterapię skojarzoną z rytuksymabem oraz radioterapię. Uzyskano całkowitą remisję. Podczas ponad 6 lat obserwacji nie stwierdzano cech nawrotu DLBCL-NOS.

Różnicowanie chłoniaków pozawęzłowych od innych nowotworów powinno się odbywać w referencyjnych ośrod­kach onkologicznych, ponieważ niewłaściwe rozpoznanie histopatologiczne może prowadzić do zastosowania niewłaściwego i nieskutecznego leczenia.