Czy stosowanie cetuksymabu z irynotekanem w trzeciej linii leczenia chorych na zaawansowanego raka jelita grubego jest naukowo uzasadnione?

Streszczenie

Paliatywne leczenie systemowe chorych na zaawansowanego raka jelita grubego polega na wykorzystaniu łącznie lub sekwencyjnie leków cytotoksycznych oraz ukierunkowanych molekularnie. W Polsce u chorych z prawidłowym stanem genów RAS — po stwierdzeniu nieskuteczności wcześniejszej chemioterapii z udziałem fluoropirymidyny, irynotekanu oraz oksaliplatyny — można zastosować leczenie przeciwciałami monoklonalnymi przeciw receptorowi dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). Leczenie anty-EGFR — zarówno monoterapia cetuksymabem, jak i panitumumabem — w wyżej wymienionej grupie chorych znacząco wydłuża czas całkowitego przeżycia oraz poprawia jakość życia. Wątpliwości budzi natomiast zasadność intensyfikacji leczenia trzeciej linii poprzez kojarzenie cetuksymabu z irynotekanem u chorych, u których wcześniej stwierdzono oporność na irynotekan. W celu określenia wartości takiego postępowania w niniejszym artykule przeanalizowano dostępne dane (w tym wyniki badania BOND i dwóch kanadyjskich badań retrospektywnych). W opinii autorów niniejszego opraco­wania łączne stosowanie cetuksymabu z irynotekanem w trzeciej linii leczenia nie jest oparte na wiarygodnych dowodach naukowych.