Nadroparyna w profilaktyce i leczeniu powikłań zakrzepowo-zatorowych u chorych na nowotwory złośliwe

Streszczenie

Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe wśród chorych na nowotwory złośliwe są najczęstszym powikłaniem. Są one również drugą z kolei przyczyną zgonu tych chorych. Najczęstszymi postaciami klinicznymi są: zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych oraz zatorowość płucna. Ryzyko rozwoju zakrzepicy związane jest zarówno z rozwijającym się nowotworem złośliwym, jak i indywidualnymi cechami chorego wpływającymi na funkcjonowanie układu krzepnięcia krwi, a także z leczeniem przeciwnowotworowym. Udokumentowano zasadność stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych na nowotwory poddawanych zabiegom chirurgicznym oraz hospitalizowanych z różnych przyczyn. Kwalifikację chorych do takiego postępowania ułatwia zastosowanie odpowiednich skal kliniczno-laboratoryjnych (m.in. skala Capriniego, skala Padewska). Miejsce heparyn drobnocząsteczkowych w profilaktyce zakrzepicy u chorych na nowotwory złośliwe zostało ustalone na podstawie wyników licznych randomizowanych badań klinicznych. Obecnie stosowanie leków z tej grupy zarówno w leczeniu, jak i w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u chorych na nowotwory złośliwe jest elementem standardowego postępowania. Nadroparyna jest jedną z heparyn drobnocząsteczkowych o udokumentowanej skuteczności i bezpieczeństwie stosowania u pacjentów z chorobą nowotworową.