Przerzuty wyściółczaka anaplastycznego do skóry wymagające przeszczepu wolnego płata skórnego

Streszczenie

Wyściółczaki są guzami pochodzenia glejowego wywodzącymi się z linii komórek wyściółki układu komorowego lub kanału centralnego rdzenia kręgowego. Mogą zajmować każdą lokalizację wzdłuż osi nerwowej, ale najczęściej występują w tylnej jamie, w obrębie dna czwartej komory, w stożku rdzenia, ogonie końskim i nici końcowej. Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zależności od typu histologicznego wyróżnia się 4 postaci wyściółczaka: wyściółczaka śluzowobrodawkowatego; podwyściółczaka (stopień I według WHO); wyściółczaki o wariantach komórkowym, brodawkowatym, jasnokomórkowym i tanacytarnym (stopień II według WHO); wyściółczaka anaplastycznego (stopień III według WHO). Wyściółczak anaplastyczny charakteryzuje się podwyższoną komórkowatością, atypią komórkową, figurami podziału mitotycznego, proliferacją naczyniową i obszarami martwicy. Wyściółczaki, w tym anaplastyczny, mają zdolność do szerzenia się drogą płynu mózgowo- -rdzeniowego. Pomimo tego rozsiew śródrdzeniowy i przerzuty do czwartej komory występują rzadko. Im wyższy jest stopień w klasyfikacji WHO, tym większe ryzyko przerzutu. Wyściółczaki rdzenia i mózgu często dają wznowę w miejscu ich pierwotnego występowania, jeśli nie zostaną usunięte całkowicie. Z tego powodu radykalne leczenie operacyjne oraz następująca po nim radioterapia czaszki i rdzenia jest metodą leczenia z wyboru. W literaturze podaje się nieliczne przypadki przerzutów wyściółczaka poza ośrodkowy układ nerwowy oraz wyściółczaka o pierwotnej lokalizacji poza układ nerwowy. Poniżej przedstawiono przypadek i historię leczenia rzadko spotykanego przerzutu nadnamiotowego wyściółczaka anaplastycznego poza układ nerwowy.