Vol 62, No 2 (2012)
Research paper (original)
Published online: 2012-06-01
Badanie znaczenia ekspresji wybranych markerów apoptozy oraz antygenów proliferacyjnych w guzach z grupy nerwiaka zarodkowego u dzieci
Nowotwory. Journal of Oncology 2012;62(2):101-108.
Abstract
Wprowadzenie. Guzy neuroblastyczne należą do grupy drobnookrągłokomórkowych nowotworów wieku dziecięcego.
Biologia tych rozrostów nie jest w pełni poznana ani pod względem różnorodności obserwowanych obrazów
morfologicznych, ani zjawiska spontanicznej regresji. Brak spodziewanych efektów leczenia w niektórych przypadkach
wskazuje na istnienie jeszcze nie odkrytych mechanizmów proliferacji komórek guzów z grupy neuroblastoma.
Celem badań była ocena i ujawnienie potencjalnych zależności pomiędzy ekspresją wybranych markerów apoptozy
i antygenów proliferacyjnych w nowotworach tej grupy o różnym stopniu dojrzałości histologicznej.
Materiał i metody. Materiał do badań stanowiły wycinki z 57 guzów z grupy nerwiaka zarodkowego utrwalone
w 10% zbuforowanej formalinie i zatopione w bloki parafinowe. Wykonane z nich skrawki parafinowe o grubości
3–4 mikrometrów posłużyły do sporządzenia rutynowych preparatów barwionych hematoksyliną i eozyną (HE) oraz
do badań immunohistochemicznych z użyciem przeciwciał przeciwko: P53, Ki-67, PCNA, MDM2, P21, BCL2 i RB1. Ekspresja
markerów była przedstawiana jako indeks komórek wykazujących ekspresję badanego białka na 1000 komórek
guza. Do analizy statystycznej wykorzystano pakiet SYSTAT for Windows. Przyjęto znamienność badanych różnic na
poziomie p < 0,05.
Wyniki. Zmniejszaniu się potencjału proliferacyjnego nowotworu towarzyszyło nasilenie morfologicznego „dojrzewania”,
a wysokim indeksom proliferacyjnym — wzrost liczby cytologicznych wykładników złośliwości nowotworu.
Najwyższa ekspresja P53 korelowała z obecnością mikroskopowych wykładników złośliwości guza i wysokimi indeksami
proliferacyjnymi. Ponadto ujawniono istnienie licznych statystycznie istotnych zależności pomiędzy badanymi
markerami apoptozy i antygenami proliferacyjnymi.
Wnioski. Obserwowana zależność pomiędzy ekspresją P53 i MDM2 może być związana z inaktywacją „dzikiej” formy
białka P53, a to z kolei z brakiem indukcji genu WAF1/CIP1 i co za tym idzie, nieobecnością jego produktu. Analiza ekspresji
BCL2 wydaje się wskazywać na potencjalną rolę tego białka w „dojrzewaniu” nowotworów z grupy neuroblastoma.
Biologia tych rozrostów nie jest w pełni poznana ani pod względem różnorodności obserwowanych obrazów
morfologicznych, ani zjawiska spontanicznej regresji. Brak spodziewanych efektów leczenia w niektórych przypadkach
wskazuje na istnienie jeszcze nie odkrytych mechanizmów proliferacji komórek guzów z grupy neuroblastoma.
Celem badań była ocena i ujawnienie potencjalnych zależności pomiędzy ekspresją wybranych markerów apoptozy
i antygenów proliferacyjnych w nowotworach tej grupy o różnym stopniu dojrzałości histologicznej.
Materiał i metody. Materiał do badań stanowiły wycinki z 57 guzów z grupy nerwiaka zarodkowego utrwalone
w 10% zbuforowanej formalinie i zatopione w bloki parafinowe. Wykonane z nich skrawki parafinowe o grubości
3–4 mikrometrów posłużyły do sporządzenia rutynowych preparatów barwionych hematoksyliną i eozyną (HE) oraz
do badań immunohistochemicznych z użyciem przeciwciał przeciwko: P53, Ki-67, PCNA, MDM2, P21, BCL2 i RB1. Ekspresja
markerów była przedstawiana jako indeks komórek wykazujących ekspresję badanego białka na 1000 komórek
guza. Do analizy statystycznej wykorzystano pakiet SYSTAT for Windows. Przyjęto znamienność badanych różnic na
poziomie p < 0,05.
Wyniki. Zmniejszaniu się potencjału proliferacyjnego nowotworu towarzyszyło nasilenie morfologicznego „dojrzewania”,
a wysokim indeksom proliferacyjnym — wzrost liczby cytologicznych wykładników złośliwości nowotworu.
Najwyższa ekspresja P53 korelowała z obecnością mikroskopowych wykładników złośliwości guza i wysokimi indeksami
proliferacyjnymi. Ponadto ujawniono istnienie licznych statystycznie istotnych zależności pomiędzy badanymi
markerami apoptozy i antygenami proliferacyjnymi.
Wnioski. Obserwowana zależność pomiędzy ekspresją P53 i MDM2 może być związana z inaktywacją „dzikiej” formy
białka P53, a to z kolei z brakiem indukcji genu WAF1/CIP1 i co za tym idzie, nieobecnością jego produktu. Analiza ekspresji
BCL2 wydaje się wskazywać na potencjalną rolę tego białka w „dojrzewaniu” nowotworów z grupy neuroblastoma.