Wstęp. Najbardziej aktualne dane epidemiologiczne wskazują, że odsetki 5-letnich względnych przeżyć polskichpacjentów z czerniakiem skóry są najniższe w Europie. W niniejszym opracowaniu postanowiono zidentyfikowaćprzyczyny tej niekorzystnej sytuacji, wykorzystując dane z Dolnośląskiego Rejestru Nowotworów oraz wyniki leczeniaczerniaka w Dolnośląskim Centrum Onkologii we Wrocławiu (DCO).

Materiał i metody. Analizą objęto 288 przypadków czerniaka skóry (C43), które w latach 2003–2004 zarejestrowanow bazie danych Dolnośląskiego Rejestru Nowotworów. W badanym materiale określono rozkłady stopni zaawansowaniaoraz rzeczywiste i teoretyczne odsetki 5-letnich przeżyć. Uzyskane wyniki porównano z analogicznymi wynikamiuzyskanymi w grupie 254 pacjentów z czerniakiem skóry, których w latach 2003–2004 leczono operacyjnie w DCO.

Wyniki. Odsetek 5-letnich przeżyć pacjentów z czerniakiem skóry leczonych w DCO w latach 2003–2004 wyniósł70,6% i był znacznie wyższy od populacyjnego odsetka przeżyć w tym samym okresie (58,7%). Aż 43,3% (n = 110)przypadków czerniaka skóry leczonych chirurgicznie w DCO stanowiły reoperacje. Paradoksalnie, odsetek 5-letnichprzeżyć obserwowanych w grupie pacjentów poddanych reoperacji nie różnił się istotnie od analogicznego odsetkaw grupie poddanej operacji pierwotnej w tym ośrodku referencyjnym (61,8% v. 54,2%, p = 0,222). Również analizarozkładu stopni zaawansowania przypadków czerniaka skóry poddanych operacji pierwotnej i reoperowanych niewykazała znamiennych różnic.

Wnioski. Wydaje się, że niemałą część przypadków poddanych powtórnej operacji w DCO stanowili chorzy o pierwotnieniskim stopniu zaawansowania czerniaka, u których korzystne rokowanie pogorszyło się w następstwienieodpowiedniego wstępnego leczenia w ośrodku o niższym stopniu referencyjności. Wskazuje to na koniecznośćwprowadzenia odrębnych reguł alokacji środków dla ośrodków referencyjnych, specjalizujących się w leczeniu czerniakaoraz placówek zajmujących się dermatologią i chirurgią kosmetyczną.