Apomorphine in advanced Parkinson disease

Abstract

Apomorfina jest najsilniejszym agonistą dopaminergicznym, o skuteczności porównywalnej z lewodopą. Po podskórnym podaniu wchłania się szybko i całkowicie. Maksymalne stężenie w surowicy osiąga po 5–15 minutach, a efekt kliniczny ujawnia się po 20 minutach. Pojedyncze podskórne wstrzyknięcia apomorfiny są skuteczne jako leczenie doraźne przerywające nieprzewidywalne stany off w zaawansowanej chorobie Parkinsona. Obecnie apomorfina częściej stosowana jest w postaci ciągłych wlewów podskórnych, co zapewnia ciągłą stymulację dopaminergiczną. Wyniki badań zgodnie wskazują na skuteczność tej terapii w odniesieniu do stanów off, jednak są mniej jednoznaczne w przypadku dyskinez. Dwie terapie infuzyjne (apomorfina i dojelitowa lewodopa) oraz głęboka stymulacja mózgu są skuteczne w zaawansowanej chorobie Parkinsona z opornymi komplikacjami ruchowymi. Wlewy apomorfiny powinny być brane pod uwagę u chorych, u których zastosowanie głębokiej stymulacji mózgu nie jest możliwe ze względu na zaburzenia funkcji poznawczych i przeciwwskazania neurochirurgiczne.