Fronto-temporo-orbito-zygomatic approach – analysis of the surgical technique on cadaver simulations

Abstract

Streszczenie

Celem pracy było przedstawienie poszczególnych etapów dostępu czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowego (DCSOJ). Przeprowadzono dwie symulacje dostępu na nieutrwalonych zwłokach ludzkich, u których nie podejrzewano procesów patologicznych w zakresie głowy i szyi. Kolejne fazy symulacji były dokumentowane fotograficznie oraz za pomocą schematów.

Punktem wyjścia dla DCSOJ jest kraniotomia pterionalna i osteotomia obejmująca obramowanie oczodołu, trzon kości jarzmowej i łuk jarzmowy. Płat pterionalny i wymienione wyżej struktury stanowią jeden blok kostny. W uzasadnionych przypadkach możliwe jest też czasowe usunięcie górnej i bocznej ściany oczodołu. Ważne uzupełnienie dostępu stanowi szerokie rozchylenie szczeliny bocznej mózgu.

Dostęp czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowy stanowi powtarzalną metodę penetracji środkowego dołu czaszki i obszarów z nim graniczących. Jest szczególnie przydatny w leczeniu operacyjnym guzów nowotworowych wyżej wymienionych okolic anatomicznych, jak również wad naczyniowych tylnej części koła tętniczego mózgu.