Dojelitowa postać lewodopy w leczeniu zaawansowanej choroby Parkinsona

Abstract

Leczenie zaawansowanej postaci choroby Parkinsona, w której występują wahania w stanie ruchowym (fluktuacje) i ruchy mimowolne (dyskinezy), za pomocą konwencjonalnej terapii doustnej jest bardzo trudne lub niekiedy niemożliwe. Dla tych chorych w ostatnich latach opracowano kilka metod postępowania: podskórne wlewy apomorfiny, zabiegi głębokiej stymulacji mózgu oraz dojelitowe wlewy lewodopy (Duodopa) podawanej bezpośrednio do jelita poprzez zewnętrzny zgłębnik założony poprzez powłoki skórne brzucha. Metoda ta jest bardzo skuteczna w redukcji czasu off i zmniejszaniu liczby dyskinez. Stosunkowo najwięcej powikłań wynika z awarii systemu zgłębnika, co jest jednak stale udoskonalane, podobnie jak wielkość i ciężar pompy. System Duodopa może być zastosowany u wielu chorych, którzy nie kwalifikują się do leczenia neurochirurgicznego, a jego skuteczność jest porównywalna lub nawet większa niż innych metod leczenia. W artykule przedstawiono teoretyczne przesłanki do stosowania tej metody leczenia, wskazania do implantacji systemu Duodopa, objawy niepożądane oraz porównanie z innymi metodami leczenia zaawansowanego okresu choroby Parkinsona.