Rules of application and mode of action of transcranial direct current stimulation in neurorehiabilitation: primary motor cortex

Abstract

Przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (ang. transcranial direct current stimulation – tDCS) jest nową techniką nieinwazyjnego stymulowania mózgu, która może znaleźć zastosowanie w usprawnianiu chorych na różne schorzenia neurologiczne, szczególnie na udar mózgu. Dostępne aktualnie kryteria prowadzenia pojedynczych, kilkuminutowych zabiegów o intensywności prądu 1–2 mA uważane są za bezpieczne. Wiedza na temat parametrów powtarzanej i długotrwałej stymulacji prądem stałym jest jednak nadal ograniczona. Badania nad tDCS prowadzone są głównie na korze ruchowej. Dowodzą one, że słaby prąd stały po dotarciu do kory ruchowej powoduje zmiany wzbudzeniowe, ujawniające się w trakcie i po zakończeniu stymulacji. Charakter tych zmian zależy od biegunowości elektrod: stymulacja anodowa zwiększa, a katodowa zmniejsza poziom wzbudzenia korowego. Badania wskazują, że efekty tDCS wynikają ze zmian potencjału błon komórek nerwowych i efektywnej modulacji specyficznych receptorów neuronalnych. Zgodnie z modelami rywalizacji międzypółkulowej, związane ze stymulacją możliwe mechanizmy poprawy funkcjonalnej u chorych poudarowych przypisywane są modulacji zakłóconych procesów hamowania międzypółkulowego.