Polimorfizm +24G>del w 3 intronie genu ITGB3 w regionie diagnostycznym genotypowania allelu HPA-1a: konsekwencje i metody weryfikacji

Streszczenie

WSTĘP: Genotypowanie antygenów HPA-1 jest ważnym elementem badań w diagnostyce i leczeniu alloimmunologicznych małopłytkowości u płodu/noworodka (AIMP/N) bądź u pacjentów po przetoczeniu/ przeszczepieniu. Polimorfizmy w genie ITGB3, w regionie przyłączania się starterów/sond do oznaczania alleli HPA-1, mogą zaburzać wyniki takich badań. Celem pracy było wyjaśnienie przyczyn rozbieżności typowania alleli HPA-1 pomiędzy stosowaną dotychczas metodą PCR-SSP, a wprowadzonym protokołem RQ-PCR, określenie częstości wykrytej mutacji allelu HPA-1a w populacji polskiej oraz analiza wpływu jej obecności na dotychczasowe procedury diagnostyczne.

MATERIAŁ I METODY: RQ-PCR wykonano w próbkach DNA 422 kolejnych dawców krwi i 62 osób HPA-1b/b wyłonionych w ramach diagnostyki AIMP/N (58) lub powikłań poprzetoczeniowych (4), typowanych w latach 2005–2012 metodą PCR-SSP oraz 118 osób wyselekcjonowanych jako HPA-1a ujemni metodą serologiczną. Próbki DNA z genotypem HPA-1b/b w PCR-SSP lecz HPA-1a/b w RQ-PCR, poddano sekwencjonowaniu.

WYNIKI: Rozbieżność wykryto u 2 dawców krwi oraz u jednego chorego z opornością na przetaczane płytki. U wszystkich osób analiza sekwencji wykryła obecność mutacji +24G>del w 3 intronie genu ITGB3 w rejonie przyłączania startera odwrotnego używanego do PCR-SSP. Częstość tego polimorfizmu u nieselekcjonowanych dawców wynosi 2/422. Nie wykryto go u osób diagnozowanych w kierunku AIMP/N ani w grupie wyselekcjonowanej metodą serologiczną. Skorygowano protokół PCR-SSP i zwalidowano nową wersję testu komercyjnego.

WNIOSKI: Ze względu na występowanie mutacji w regionach diagnostycznych genu ITGB3 każdy wynik genotypu HPA-1b/b powinien być potwierdzany przy pomocy innej techniki molekularnej lub metody serologicznej.