Badanie obecności fragmentów genu RHD u dawców RhD ujemnych z zastosowaniem minipulowania i technologii real-time PCR

Streszczenie

Wstęp: Podłożem fenotypu RhD ujemny u osób rasy białej jest delecja genu RHD. Są jednak osoby, u których gen lub jego fragmenty są obecne, lecz ekspresja białka RhD nie zachodzi, jest obniżona lub białko to nie posiada pewnych epitopów. Występowanie takich zjawisk może się wiązać z ryzykiem immunizacji bądź z ryzykiem fałszywych wyników badań, co jest szczególnie istotne przy nieinwazyjnej diagnostyce RHD płodu. Celem badania była analiza możliwości wykrywania RHD u dawców RhD ujemnych z zastosowaniem strategii minipulowania osocza.
Materiał i metody: Badano próbki osocza 2907 dawców RhD ujemnych. Z przygotowywanych pul osocza od 48 dawców izolowano DNA i badano w nim obecność RHD metodą real-time PCR ze starterami do eksonu 7, 10 i intronu 4. Jeśli wynik był dodatni, prowadzono dalsze badania, by zidentyfikować dawcę z RHD. Próbki RHD dodatnie badano dodatkowo w kierunku eksonu 4 RHD i pseudogenu RHDψ oraz wariantów D słaby i D częściowy metodami molekularnymi i serologicznymi.
Wyniki: Fragmenty genu RHD wykryto u 13 z 2907 dawców RhD ujemnych. W żadnym przypadku nie wykryto RHDψ. U 7 dawców wykryto ekson 7, 10 i intron 4, u 5 tylko ekson 10, a w jednym przypadku tylko ekson 7 i intron 4. W dalszych badaniach 3 przypadki zaklasyfikowano jako D słabe typu 11 (2 dawców) i DFR (1 dawca), a 4 jako hybrydowe warianty RHD-CE-D.
Wnioski: Ustalono, że genotypowanie RHD z DNA wyizolowanego z puli osocza od dawców RhD ujemnych jest użyteczną metodą identyfikacji wariantów genu RHD i może być stosowane do badań na szeroką skalę. U 0,45% polskich dawców RhD ujemnych wykryto fragmenty genu RHD.