Tom 1, Nr 1 (2008)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2009-02-02
Wyświetlenia strony
918
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1938
Częstość zakażeń wirusem HIV w populacji krwiodawców w Polsce w latach 1988-2007
Journal of Transfusion Medicine 2008;1(1):20-27.
Streszczenie
Wstęp: Obowiązkowe badania w kierunku zakażenia wirusem HIV, metodami serologicznymi
wykrywającymi przeciwciała anty-HIV, w każdej donacji krwi prowadzi się w Polsce od
1988 roku. Od 2000 roku obok przeciwciał wykrywa się także antygen p24. Wyniki tych badań
stanowią ważne źródło z punktu widzenia epidemiologicznego. Celem niniejszej pracy jest
ocena częstości nosicielstwa wirusa HIV wśród polskich krwiodawców w latach 1988-2007.
Materiał i metody: W latach 1988-2007 przebadano w kierunku zakażenia wirusem HIV metodami ELISA i chemiluminescencji 10 554 989 dawców. W donacjach z powtarzalnie reaktywnymi wynikami testu przeglądowego swoistość przeciwciał potwierdzano testami Western Blot (WB), a od 2003 roku także badaniem RNA HIV.
Wyniki: Częstość zakażeń wirusem HIV w populacji polskich krwiodawców w latach 1988-2007 w przeważającej części analizowanego okresu utrzymywała się na poziomie 5-7 osób na 100 000 dawców na rok. Jedynie w 1988 roku i w latach 1991-1995 była ona 2-3 razy niższa. Najwięcej zakażeń (9-12/100 000/rok) wykrywano w rejonach wysoko uprzemysłowionych (województwa dolnośląskie, śląskie i lubuskie). W pierwszych latach po wprowadzeniu testów wykrywających anty-HIV (1988-1992) częstość nosicielstwa HIV była większa w grupie dawców wielokrotnych, a w następnych latach wśród dawców pierwszorazowych. Do 1995 roku nie obserwowano zakażeń u kobiet, ale od tego czasu ich liczba stale wzrasta. Najwięcej zakażeń stwierdza się u osób młodych, w przedziale wiekowym 18-35 lat.
Wnioski:
1. Częstość zakażeń HIV wśród krwiodawców utrzymuje się na stałym poziome, po wahaniach obserwowanych w latach 1988-1996.
2. Najwięcej zakażeń wykrywa się w rejonach południowo-zachodniej Polski.
3. Bezpośrednio po wprowadzeniu badań nosicieli HIV identyfikowano głównie wśród dawców wielokrotnych, ale od 1993 roku przeważają zakażenia w grupie dawców pierwszorazowych.
4. W 1995 roku pojawiły się pierwsze zakażenia wśród kobiet i ich liczba stale rośnie.
Materiał i metody: W latach 1988-2007 przebadano w kierunku zakażenia wirusem HIV metodami ELISA i chemiluminescencji 10 554 989 dawców. W donacjach z powtarzalnie reaktywnymi wynikami testu przeglądowego swoistość przeciwciał potwierdzano testami Western Blot (WB), a od 2003 roku także badaniem RNA HIV.
Wyniki: Częstość zakażeń wirusem HIV w populacji polskich krwiodawców w latach 1988-2007 w przeważającej części analizowanego okresu utrzymywała się na poziomie 5-7 osób na 100 000 dawców na rok. Jedynie w 1988 roku i w latach 1991-1995 była ona 2-3 razy niższa. Najwięcej zakażeń (9-12/100 000/rok) wykrywano w rejonach wysoko uprzemysłowionych (województwa dolnośląskie, śląskie i lubuskie). W pierwszych latach po wprowadzeniu testów wykrywających anty-HIV (1988-1992) częstość nosicielstwa HIV była większa w grupie dawców wielokrotnych, a w następnych latach wśród dawców pierwszorazowych. Do 1995 roku nie obserwowano zakażeń u kobiet, ale od tego czasu ich liczba stale wzrasta. Najwięcej zakażeń stwierdza się u osób młodych, w przedziale wiekowym 18-35 lat.
Wnioski:
1. Częstość zakażeń HIV wśród krwiodawców utrzymuje się na stałym poziome, po wahaniach obserwowanych w latach 1988-1996.
2. Najwięcej zakażeń wykrywa się w rejonach południowo-zachodniej Polski.
3. Bezpośrednio po wprowadzeniu badań nosicieli HIV identyfikowano głównie wśród dawców wielokrotnych, ale od 1993 roku przeważają zakażenia w grupie dawców pierwszorazowych.
4. W 1995 roku pojawiły się pierwsze zakażenia wśród kobiet i ich liczba stale rośnie.
Słowa kluczowe: wirus HIVczęstośćdawcy pierwszorazowidawcy wielokrotni
