Wstęp. Szybka diagnostyka preeklampsji oraz wdrożenie odpowiedniego postępowania jest niezwykle ważne i może wpłynąć na zmniejszenie odsetka śmiertelności wśród matek i płodów. Pomimo ciągłych badań skupiających się na poznaniu etiologii preeklampsji nadal pozostaje ona nie do końca jasna, a testy, które diagnozują stan przedrzucawkowy, są kosztowne i czasochłonne. Powstające artykuły wskazują na rolę nieprawidłowego fałdowania białek oraz ich agregację w mechanizmach mogących powodować wystąpienie preeklampsji. Nagromadzenie kompleksów białkowych, które tworzone są między innymi z peptydów b-amyloidowych, powoduje odkładanie się patologicznych konglomeratów zarówno w łożysku, jak i płynach fizjologicznych. Dzięki temu założeniu pojawia się możliwość odkrycia nowych szlaków diagnostycznych wykorzystujących charakterystyczne cechy tych białek. Niezwykle istotne wydaje się opracowanie odpowiednich markerów oraz testów umożliwiających w sposób łatwy, szybki i nieinwazyjny postawienie trafnej diagnozy stanu przedrzucawkowego. Takim testem może okazać się wkrótce badanie wykorzystujące barwienie czerwienią Kongo, które potwierdza reakcję kongofilności w moczu.

Materiał i metody. W niniejszym opracowaniu przedstawiono wyniki testów wykorzystujących zestawy diagnostyczne „Preeclampsia Detection Kit”. W badaniu udział wzięło dwadzieścia pacjentek, u których podejrzewano stan przedrzucawkowy. Wyniki testu używającego czerwień Kongo w kolejnym etapie badania zostały skonfrontowane z wynikami wskaźnika SFLT/PLGF.

Wyniki. W badanej grupie kobiet test Kongo okazał się dodatni u 71% (10/14) pacjentek z potwierdzonym rozpoznaniem stanu przedrzucawkowego. Wyraźnie widać zależność pomiędzy wzrastającym indeksem SFLT/PLGF, a wyższymi wynikami uzyskanymi w systemie punktowym skali barwienia.

Wnioski. Stosowanie szybkich testów diagnostycznych mogłoby w przyszłości ograniczyć niepotrzebne hospitalizacje, a w związku z tym także koszty związane z ochroną zdrowia.