dostęp płatny
Rekomendacje Sekcji Uroginekologii Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników dotyczące stosowania badania urodynamicznego w praktyce ginekologicznej
Afiliacje- Oddział Ginekologii, Szpital Specjalistyczny „Inflancka”, Warszawa
- Wydział Medyczny, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa
- Klinika Położnictwa i Ginekologii, Instytut Matki i Dziecka, Warszawa
- Oddział Urologii, Szpital Kolejowy im. Włodzimierza Roeflera, Pruszków
- Klinika Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej, I Katedra Ginekologii i Położnictwa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Łódź
- Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej, Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa
- II Katedra i Klinika Ginekologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Lublin
- Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum, Klinika Ginekologii i Onkologii, Kraków
- Katedra i Klinika Ginekologii, Ginekologii Onkologicznej i Endokrynologii Ginekologicznej, Gdański Uniwersytet Medyczny, Gdańsk
- Klinika Ginekologii i Położnictwa, Uniwersytecki Szpital nr 1 im. F. Szopena, Wydział Lekarski Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów
- II Klinika Położnictwa i Ginekologii, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Szpital Bielański, Warszawa
dostęp płatny
Streszczenie
Cel. Założeniem niniejszego opracowania było stworzenie przez Sekcję Uroginekologii Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) rekomendacji w zakresie stosowania badania urodynamicznego (URD) w diagnostyce pacjentek z dolegliwościami uroginekologicznymi po analizie piśmiennictwa i przy wykorzystaniu doświadczenia ekspertów oraz elementów codziennej praktyki.
Materiał i metody. Dokonano przeglądu wcześniejszych rekomendacji Sekcji Uroginekologii PTGiP oraz później wydanych publikacji, z uwzględnieniem aktualnych międzynarodowych wytycznych obejmujących zagadnienia wykorzystania URD u kobiet.
Wyniki. Wyniki uzyskane na podstawie URD pozwalają na ustalenie rozpoznania urodynamicznego. Nie może ono być traktowane jako rozpoznanie końcowe. W celu ustalenia rozpoznania końcowego należy przeprowadzić badanie podmiotowe, badanie przedmiotowe i przeanalizować wyniki wcześniejszych badań laboratoryjnych, obrazowych i endoskopowych. Dopuszcza się wykonywanie URD przed operacyjnym leczeniem wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) u każdej pacjentki, jednak jest to indywidualna decyzja lekarza prowadzącego. Przed pierwotnym leczeniem operacyjnym prostego WNM nie ma konieczności przeprowadzania URD. W grupie pacjentek ze złożonym WNM wykazano, że dzięki URD możliwe jest zoptymalizowanie metod terapeutycznych. W artykule omówiono miejsce URD w diagnostyce pacjentek z objawami pęcherza nadreaktywnego, z zaburzeniami mikcji i przeszkodą podpęcherzową.
Podsumowanie. Badanie urodynamiczne jest istotnym elementem diagnostyki uroginekologicznej. Wskazania do badania oraz zakres URD u konkretnej pacjentki są ustalane bardzo indywidualnie na podstawie wiedzy i doświadczenia specjalisty, występujących objawów i wskazań, wyników badań dodatkowych, aktualnych rekomendacji i względów formalno-prawnych. Wydając zalecenia dotyczące możliwych opcji postępowania terapeutycznego, PTGiP jednocześnie pragnie podkreślić potrzebę zindywidualizowanego podejścia zarówno do wykonywania URD, jak i do interpretowania jego wyników.
Streszczenie
Cel. Założeniem niniejszego opracowania było stworzenie przez Sekcję Uroginekologii Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) rekomendacji w zakresie stosowania badania urodynamicznego (URD) w diagnostyce pacjentek z dolegliwościami uroginekologicznymi po analizie piśmiennictwa i przy wykorzystaniu doświadczenia ekspertów oraz elementów codziennej praktyki.
Materiał i metody. Dokonano przeglądu wcześniejszych rekomendacji Sekcji Uroginekologii PTGiP oraz później wydanych publikacji, z uwzględnieniem aktualnych międzynarodowych wytycznych obejmujących zagadnienia wykorzystania URD u kobiet.
Wyniki. Wyniki uzyskane na podstawie URD pozwalają na ustalenie rozpoznania urodynamicznego. Nie może ono być traktowane jako rozpoznanie końcowe. W celu ustalenia rozpoznania końcowego należy przeprowadzić badanie podmiotowe, badanie przedmiotowe i przeanalizować wyniki wcześniejszych badań laboratoryjnych, obrazowych i endoskopowych. Dopuszcza się wykonywanie URD przed operacyjnym leczeniem wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) u każdej pacjentki, jednak jest to indywidualna decyzja lekarza prowadzącego. Przed pierwotnym leczeniem operacyjnym prostego WNM nie ma konieczności przeprowadzania URD. W grupie pacjentek ze złożonym WNM wykazano, że dzięki URD możliwe jest zoptymalizowanie metod terapeutycznych. W artykule omówiono miejsce URD w diagnostyce pacjentek z objawami pęcherza nadreaktywnego, z zaburzeniami mikcji i przeszkodą podpęcherzową.
Podsumowanie. Badanie urodynamiczne jest istotnym elementem diagnostyki uroginekologicznej. Wskazania do badania oraz zakres URD u konkretnej pacjentki są ustalane bardzo indywidualnie na podstawie wiedzy i doświadczenia specjalisty, występujących objawów i wskazań, wyników badań dodatkowych, aktualnych rekomendacji i względów formalno-prawnych. Wydając zalecenia dotyczące możliwych opcji postępowania terapeutycznego, PTGiP jednocześnie pragnie podkreślić potrzebę zindywidualizowanego podejścia zarówno do wykonywania URD, jak i do interpretowania jego wyników.
Pełny tekst:
Dodaj do koszyka: 49,00 PLN
Słowa kluczowe
badanie urodynamiczne; wysiłkowe nietrzymanie moczu; pęcherz nadreaktywny; zaburzenia mikcji; przeszkoda podpęcherzowa; rekomendacje
Informacje o artykuleTytuł
Rekomendacje Sekcji Uroginekologii Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników dotyczące stosowania badania urodynamicznego w praktyce ginekologicznej
Czasopismo
Ginekologia i Perinatologia Praktyczna
Numer
Typ artykułu
Wytyczne / stanowisko ekspertów
Strony
34-41
Opublikowany online
2021-05-12
Wyświetlenia strony
1127
Wyświetlenia/pobrania artykułu
285
Rekord bibliograficzny
Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2021;6(1):34-41.
Słowa kluczowe
badanie urodynamiczne
wysiłkowe nietrzymanie moczu
pęcherz nadreaktywny
zaburzenia mikcji
przeszkoda podpęcherzowa
rekomendacje
Autorzy
Artur Rogowski
Bartosz Dybowski
Edyta Wlaźlak
Włodzimierz Baranowski
Tomasz Rechberger
Klaudia Stangel-Wójcikiewicz
Magdalena Emilia Grzybowska
Tomasz Kluz
Elżbieta Narojczyk-Świeściak
Monika Szafarowska
Zofia Rozpendowska
Grzegorz Surkont
