dostęp otwarty

Tom 3, Nr 1 (2018)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2018-03-30
Pobierz cytowanie

Metoda izolacji wirusa w algorytmie współczesnej diagnostyki laboratoryjnej opryszczki genitalnej

Anna Majewska1, Grażyna Młynarczyk1
Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2018;3(1):16-22.
Afiliacje
  1. Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej Warszawski Uniwersytet Medyczny, ul. Chałubińskiego 5, 02-004 Warszawa

dostęp otwarty

Tom 3, Nr 1 (2018)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2018-03-30

Streszczenie

Dostępność skutecznych leków przeciwwirusowych zwiększa znaczenie prowadzenia diagnostyki laboratoryjnej opryszczki narządów płciowych. Objawy miejscowe nie zawsze pozwalają na właściwe rozpoznanie zakażenia. Wirus może być izolowany z próbek pobranych ze zmian w okolicy genitalnej, przy użyciu hodowli komórkowej. Metodę izolacji wirusa w hodowli komórek od wielu lat traktuje się jako referencyjną, do której porównywane są inne bezpośrednie testy wirusologiczne. Pozytywny wynik izolacji wirusa in vitro ma znaczącą wartość dowodową, negatywny nie wyklucza zakażenia. Obecnie coraz częściej w laboratoriach na całym świecie wykorzystywane są metody molekularne, na przykład klasyczny PCR i PCR w czasie rzeczywistym (real-time PCR). Ważnymi zaletami tych metod są znacznie mniejszy wpływ czynności przedlaboratoryjnych na wynik badania oraz krótszy czas oczekiwania na wynik. Obie te metody, w określonym zakresie, umożliwiają detekcję lekoopornych szczepów wirusów opryszczki.

Streszczenie

Dostępność skutecznych leków przeciwwirusowych zwiększa znaczenie prowadzenia diagnostyki laboratoryjnej opryszczki narządów płciowych. Objawy miejscowe nie zawsze pozwalają na właściwe rozpoznanie zakażenia. Wirus może być izolowany z próbek pobranych ze zmian w okolicy genitalnej, przy użyciu hodowli komórkowej. Metodę izolacji wirusa w hodowli komórek od wielu lat traktuje się jako referencyjną, do której porównywane są inne bezpośrednie testy wirusologiczne. Pozytywny wynik izolacji wirusa in vitro ma znaczącą wartość dowodową, negatywny nie wyklucza zakażenia. Obecnie coraz częściej w laboratoriach na całym świecie wykorzystywane są metody molekularne, na przykład klasyczny PCR i PCR w czasie rzeczywistym (real-time PCR). Ważnymi zaletami tych metod są znacznie mniejszy wpływ czynności przedlaboratoryjnych na wynik badania oraz krótszy czas oczekiwania na wynik. Obie te metody, w określonym zakresie, umożliwiają detekcję lekoopornych szczepów wirusów opryszczki.

Pobierz cytowanie

Słowa kluczowe

diagnostyka laboratoryjna, izolacja wirusa, opryszczka genitalna, PCR

Informacje o artykule
Tytuł

Metoda izolacji wirusa w algorytmie współczesnej diagnostyki laboratoryjnej opryszczki genitalnej

Czasopismo

Ginekologia i Perinatologia Praktyczna

Numer

Tom 3, Nr 1 (2018)

Typ artykułu

Artykuł przeglądowy

Strony

16-22

Opublikowany online

2018-03-30

Wyświetlenia strony

3044

Wyświetlenia/pobrania artykułu

2480

Rekord bibliograficzny

Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2018;3(1):16-22.

Słowa kluczowe

diagnostyka laboratoryjna
izolacja wirusa
opryszczka genitalna
PCR

Autorzy

Anna Majewska
Grażyna Młynarczyk

Referencje (35)
  1. Majewska A, Romejko-Wolniewicz E, Zaręba-Szczudlik J, et al. Wirus opryszczki pospolitej typu 1: epidemiologia i udział wirusa w zakażeniach narządów płciowych. Nowa Med. 2011; 1: 16–19.
  2. Mlynarczyk-Bonikowska B, Majewska A, Malejczyk M, et al. Antiviral medication in sexually transmitted diseases. Part I: HSV, HPV. Mini Rev Med Chem. 2013; 13(13): 1837–1845.
  3. Ramaswamy M, Smith M, Geretti AM. Detection and typing of herpes simplex DNA in genital swabs by real-time polymerase chain reaction. J Virol Methods. 2005; 126(1-2): 203–206.
  4. Strand A. Diagnosis of genital herpes: the role and place of HSV testing in clinical practice. Eur Clinics Obstet Gynaecol. 2007; 2(4): 181–189.
  5. Biało-Wójcicka E, Majewski S, Łoza K. Opryszczka genitalna – profilaktyka zakażeń wirusem opryszczki. Przegl Dermatol. 2015; 102: 1–7.
  6. Jurkowska U. Dmoch-Gajzlerska E. Wyrozębska A. Zakażenie wirusem opryszczki pospolitej u kobiet ciężarnych z uwzglednieniem możliwosci diagnostycznych w Polsce. Gin Pol Med Project. 2015; 1: 30–42.
  7. Liu J, Yi Y, Chen W, et al. Development and evaluation of the quantitative real-time PCR assay in detection and typing of herpes simplex virus in swab specimens from patients with genital herpes. Int J Clin Exp Med. 2015; 8(10): 18758–18764.
  8. LeGoff J, Péré H, Bélec L. Diagnosis of genital herpes simplex virus infection in the clinical laboratory. Virol J. 2014; 11: 83.
  9. Majewska A, Przybylski M, Machura P, et al. Porównanie trzech testów multiplex real-time PCR do wykrywania DNA wirusów opryszczki typu 1 i 2. Med Dośw Mikrobiol. 2016; 68: 119–125.
  10. Młynarczyk-Bonikowska B, Skulska E, Malejczyk M, et al. Metody oparte na amplifikacji kwasów nukleinowych w diagnostyce wybranych chorób przenoszonych drogą płciową. Post Mikrobiol. 2015; 54: 407–414.
  11. Groves MJo. Genital Herpes: A Review. Am Fam Physician. 2016; 93(11): 928–934.
  12. Majewska A, Romejko-Wolniewicz E, Zareba-Szczudlik J, et al. [Laboratory diagnosis of genital herpes--direct immunofluorescence method]. Ginekol Pol. 2013; 84(7): 615–619.
  13. Stoopler ET, Pinto A, DeRossi SS, et al. Herpes simplex and varicella-zoster infections: clinical and laboratory diagnosis. Gen Dent. 2003; 51(3): 281–6; quiz 287.
  14. Domeika M, Bashmakova M, Savicheva A, et al. Eastern European Network for Sexual and Reproductive Health (EE SRH Network). Guidelines for the laboratory diagnosis of genital herpes in eastern European countries. Euro Surveill. 2010; 15(44): pii: 19703.
  15. Gupta R, Warren T, Wald A. Genital herpes. Lancet. 2007; 370(9605): 2127–2137.
  16. Tomkins A, White C, Higgins SP. Primary herpes simplex virus infection mimicking cervical cancer. BMJ Case Rep. 2015; 2015.
  17. Gnann J, Whitley RJ. Clinical Practice. Genital Herpes. N Engl J Med. 2016; 375(7): 666–674.
  18. Biškup UG, Uršič T, Petrovec M. Laboratory diagnosis and epidemiology of herpes simplex 1 and 2 genital infections. Acta Dermatovenerol Alp Pannonica Adriat. 2015; 24(2): 31–35.
  19. Fatahzadeh M, Schwartz RA. Human herpes simplex virus infections: epidemiology, pathogenesis, symptomatology, diagnosis, and management. J Am Acad Dermatol. 2007; 57(5): 737–63; quiz 764.
  20. Mwansasu A, Mwakagile D, Haarr L, et al. Detection of HSV-2 in genital ulcers from STD patients in Dar es Salaam, Tanzania. J Clin Virol. 2002; 24(3): 183–192.
  21. Smith JS, Rosinska M, Trzcinska A, et al. Type specific seroprevalence of HSV-1 and HSV-2 in four geographical regions of Poland. Sex Transm Infect. 2006; 82(2): 159–163.
  22. Costello MT, Sabatini L, Yungbluth P. Herpes simplex virus infections and current methods for laboratory detection. Clin Microbiol Newsl. 2006; 28(24): 185–192.
  23. Dzieciątkowski T, Majewska A, Krawczyk E, et al. Postacie kliniczne i diagnostyka herpeswirusowych zakażeń skóry. Przegl Dermatol. 2007; 94: 195–200.
  24. Anderson NW, Buchan BW, Ledeboer NA. Light microscopy, culture, molecular, and serologic methods for detection of herpes simplex virus. J Clin Microbiol. 2014; 52(1): 2–8.
  25. Wald A, Huang ML, Carrell D, et al. Polymerase chain reaction for detection of herpes simplex virus (HSV) DNA on mucosal surfaces: comparison with HSV isolation in cell culture. J Infect Dis. 2003; 188(9): 1345–1351.
  26. Vare P, Hedman K, Lappalainen M. Comparison of nylon swabs versus cotton swabs for the diagnosis of herpes simplex virus. ESCV 2008, Clinical Virology Annual Meeting, Finland 12–15.03.2008.
  27. Fan Z, Grantham ML, Smith MS, et al. Truncation of herpes simplex virus type 2 glycoprotein B increases its cell surface expression and activity in cell-cell fusion, but these properties are unrelated. J Virol. 2002; 76(18): 9271–9283.
  28. Athmanathan S, Reddy SB, Nutheti R, et al. Comparison of an immortalized human corneal epithelial cell line with Vero cells in the isolation of Herpes simplex virus-1 for the laboratory diagnosis of Herpes simplex keratitis. BMC Ophthalmol. 2002; 2(1).
  29. Akhtar J, Shukla D. Viral entry mechanisms: cellular and viral mediators of herpes simplex virus entry. FEBS J. 2009; 276(24): 7228–7236.
  30. Karasneh GA, Shukla D. Herpes simplex virus infects most cell types in vitro: clues to its success. Virol J. 2011; 8: 481.
  31. Muggeridge MI, Grantham ML, Johnson FB. Identification of syncytial mutations in a clinical isolate of herpes simplex virus 2. Virology. 2004; 328(2): 244–253.
  32. Ustaçelebi S. Diagnosis of herpes simplex virus infections. J Clin Virol. 2001; 21(3): 255–259.
  33. Tronstein E, Johnston C, Huang ML, et al. Genital shedding of herpes simplex virus among symptomatic and asymptomatic persons with HSV-2 infection. JAMA. 2011; 305(14): 1441–1449.
  34. Johnston C, Corey L. Current Concepts for Genital Herpes Simplex Virus Infection: Diagnostics and Pathogenesis of Genital Tract Shedding. Clin Microbiol Rev. 2016; 29(1): 149–161.
  35. Machura P, Górka E, Młynarczyk-Bonikowska B, et al. Wykorzystanie nowej techniki multiplex real-time PCR do wykrywania i różnicowania DNA wirusów opryszczki typu 1 i 2. Med Dośw Mikrobiol. 2015; 67(2): 125–132.

Regulamin

Ważne: serwis https://journals.viamedica.pl/ wykorzystuje pliki cookies. Więcej >>

Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies m.in. w celach statystycznych, dostosowania serwisu do potrzeb użytkownika (np. język interfejsu) i do obsługi logowania użytkowników. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić opcje dotyczące cookies. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci komputera. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności.

Czym są i do czego służą pliki cookie możesz dowiedzieć się na stronie wszystkoociasteczkach.pl.

Wydawcą serwisu jest VM Media Group sp. z o.o., ul. Świętokrzyska 73, 80–180 Gdańsk

tel.:+48 58 320 94 94, faks:+48 58 320 94 60, e-mail:  viamedica@viamedica.pl