Schorzenia dna miednicy, a więc zaburzenia anatomiczno-funkcjonalne wynikające z uszkodzenia struktur podpierająco-zawieszających, dotyczą ponad 30% populacji dorosłych kobiet. Wśród nich główny przedmiot zainteresowania ginekologów stanowią przede wszystkim nietrzymanie moczu oraz zaburzenia statyki narządów miednicy. Schorzenia dna miednicy wpływają zdecydowanie na obniżenie jakości życia pacjentek.

Biorąc pod uwagę dane epidemiologiczne oraz czynniki ryzyka występowania schorzeń dna miednicy, należy
podkreślić, że jako klinicyści będziemy obserwować zwiększającą się zapadalność, z czym wiąże się konieczność
umiejętnej odpowiedzi na rosnące potrzeby pacjentek. W związku z tym istnieje potrzeba rozpowszechnienia wiedzy dotyczącej zarówno diagnostyki, jak i leczenia schorzeń dna miednicy.

W pracy omówiono epidemiologię oraz czynniki ryzyka występowania nietrzymania moczu i zaburzeń statyki narządów miednicy. Podkreślono rolę oceny komfortu życia pacjentek w kontekście podjęcia leczenia operacyjnego. Zwrócono uwagę na koszty związane z leczeniem schorzeń dna miednicy. Wskazano na postęp w zakresie diagnostyki i metod leczenia nietrzymania moczu i obniżania narządów miednicy.

Aktualnie obowiązujące rekomendacje dotyczące schorzeń dna miednicy zostały wydane przez Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników w latach 2009 i 2010.

Wszystkie zaakcentowane w pracy kwestie stanowią istotne uzasadnienie dla wprowadzenia nowych, pełnych rekomendacji dotyczących leczenia schorzeń dna miednicy, uwzględniających prawidłową i pełną diagnostykę oraz zarówno konserwatywne, jak i zabiegowe metody leczenia.