Steroidooporność i steroidozależność w nieswoistych chorobach zapalnych jelit

Streszczenie

Glikokortykosteroidy są podstawowymi lekami stosowanymi w aktywnych fazach wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna. U około 20−45% chorych występuje steroidooporność lub steroidozależność. Steroidooporność oznacza brak odpowiedzi na czterotygodniowe leczenie prednizonem (lub jego równoważnikiem). Steroidozależność to brak możliwości odstawienia prednizonu (równoważnika) albo obniżenia dawki poniżej 10 mg/d. bez nawrotu objawów lub zaostrzenie występujące w ciągu 3 miesięcy od zakończenia leczenia. W postępowaniu z tymi chorymi należy przede wszystkim potwierdzić utrzymywanie się aktywnego zapalenia, sprawdzić przestrzeganie zaleceń przez chorego, wykluczyć czynniki infekcyjne, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz rozważyć rozpoznania alternatywne. Lekami o udowodnionej skuteczności w steroidooporności i steroidozależności są tiopuryny (azatiopryna i 6-merkaptopuryna), metotreksat oraz preparaty biologiczne anty-TNF-a (infliksymab, adalimumab). Jedną z opcji terapeutycznych jest leczenie operacyjne.