Postępowanie w zakrzepicy żyły wrotnej w marskości wątroby

Streszczenie

Zakrzepica żyły wrotnej jest definiowana jako wytworzenie się zakrzepu w pniu żyły wrotnej i jej wewnątrzwątrobowych odgałęzieniach. U pacjentów z marskością wątroby wyróżniono cztery stopnie zaawansowania zakrzepicy, które pozostają w bezpośrednim związku z rokowaniem. Zakrzepica żyły wrotnej może wystąpić u co dziesiątego pacjenta z marskością wątroby, a ryzyko zakrzepicy de novo u tych pacjentów ocenia się na około 16% w ciągu roku obserwacji. Jeżeli chodzi o obraz kliniczny, to u znacznej proporcji pacjentów nie występują żadne objawy kliniczne sugerujące obecność zakrzepu w żyle wrotnej. U pacjentów objawowych w obrazie dominują symptomy związane z nadciśnieniem wrotnym, którego najczęstszą manifestacją są krwawienia z żylaków przełyku i żołądka, wodobrzusze i encefalopatia. W diagnostyce obrazowej PVT badaniami z wyboru są badanie ultrasonograficzne z Dopplerem oraz tomografia komputerowa. Zastosowanie antykoagulacji w profilaktyce pierwotnej zakrzepicy żyły wrotnej pozostaje kontrowersyjne, natomiast w leczeniu już dokonanej zakrzepicy antykoagulacja zarówno z zastosowaniem heparyn drobnocząsteczkowych, jak i antagonistów witaminy K znajduje uzasadnienie w świetle danych z literatury. Natomiast do innych metod leczenia na przykład trombolizy należy podchodzić z rezerwą, z uwagi na brak dobrze udokumentowanych badań klinicznych na ten temat.