Zaciek płynu dializacyjnego u chorego leczonego ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową - opis przypadku i omówienie postępowania

Abstract

Opisano typowy przypadek zacieku płynu dializacyjnego do narządów płciowych zewnętrznych. Jest to nieinfekcyjne powikłanie dializy otrzewnowej (DO), które powstaje na skutek przerwania ciągłości otrzewnej przy towarzyszącym podwyższonym ciśnieniu śródbrzusznym. Zaciek powstał z powodu obecności przetrwałego wyrostka pochwowego otrzewnej i objawiał się nagłym znacznym powiększeniem objętości worka mosznowego oraz drastycznym spadkiem ultrafiltracji. Chory nie wymagał badań diagnostycznych, które są niezbędne tylko w przypadku niejasnego przebiegu klinicznego. Istnieje możliwość wykonania tomografii komputerowej (TK), z podaniem dootrzewnowym kontrastu (peritoneografii), scyntygrafii lub badania rezonansem magnetycznym. Zastosowano leczenie chirurgiczne: wykonano podwiązanie kanału pachwinowego oraz plastykę przepukliny pachwinowej z założeniem implantu syntetycznego. W okresie okołooperacyjnym chory był hemodializowany, a następnie powrócił do leczenia ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową (CADO). W pracy omówiono wpływ czynników fizjologicznych i patologicznych osłabiających ścianę jamy brzusznej na częstość występowania zacieku. Zwrócono uwagę na poprawną technikę implantacji cewnika i właściwe rozpoczęcie leczenia. Przedstawiono możliwości diagnostyczne mające zastosowanie w niektórych przypadkach klinicznych. Właściwe leczenie zacieków pozwala w większości przypadków na kontynuację metody DO.