Wysokoobjętościowa ciągła żylno-żylna hemofiltracja jako leczenie wspomagające uporczywego wstrząsu po operacji serca w krążeniu pozaustrojowym. Opis przypadku

Abstract

Znacznego stopnia aktywacja reakcji zapalnej wraz z niedokrwieniem mięśnia sercowego należą do najistotniejszych czynników prowadzących do ostrej niewydolności krążenia po operacjach serca. Wysokie stężenia prozapalnych cytokin odpowiadają nie tylko za obniżenie systemowego oporu naczyniowego i zwiększoną przepuszczalność śródbłonków, ale wykazują także silne działanie inotropowo ujemne. Niezależnie od prawdziwości tezy o skutecznej i znaczącej klinicznie eliminacji prozapalnych cytokin podczas wysokoobjętościowej hemofiltracji, wyniki badań eksperymentalnych i klinicznych jednoznacznie wskazują, że podczas hemofiltracji w sepsie i innych stanach przebiegających ze znaczną aktywacją reakcji zapalnej obserwuje się zmniejszenie zapotrzebowania na środki wazopresyjne. Autorzy przedstawiają przypadek pacjenta we wstrząsie po operacji wszczepienia protezy zastawki aortalnej i wykonania pomostów wieńcowych, u którego po rozpoczęciu wysokoobjętościowej żylno-żylnej hemofiltracji zaobserwowano stabilizację funkcji układu krążenia, zmniejszenie zapotrzebowania na katecholaminy i wyrównanie kwasicy mleczanowej. Leczenie za pomocą hemofiltracji zostało rozpoczęte, zanim stwierdzono u chorego obecność kryteriów ostrego uszkodzenia nerek według skali RIFLE. Rekomendowanie wysokoobjętościowej hemofiltracji jako leczenia wspomagającego we wstrząsie dystrybucyjnym po operacjach kardiochirurgicznych wymaga potwierdzenia skuteczności takiego postępowania w randomizowanym badaniu klinicznym.