Rola dializy otrzewnowej w zintegrowanym modelu leczenia nerkozastępczego

Abstract

Koncepcja zintegrowanego leczenia nerkozastępczego stawia hemodializę i dializę otrzewnową obok siebie jako równorzędne metody terapeutyczne. Zakłada ona, że - stosując obie te metody - można uzyskać podobne wyniki leczenia, zatem nie powinny być one traktowane jako konkurencyjne, ale jako wzajemnie uzupełniające się w celu uzyskania jak najlepszych rezultatów terapeutycznych. Celem opieki nefrologicznej u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek jest nie tylko leczenie nefropatii i hamowanie progresji przewlekłej niewydolności nerek, ale również uczestnictwo pacjenta w programie edukacyjnym przygotowującym go do leczenia nerkozastępczego. Wybór metody leczenia powinien zostać dokonany nie tylko na podstawie wskazań i przeciwwskazań medycznych do poszczególnych rodzajów leczenia nerkozastępczego, ale także na podstawie preferencji pacjenta. Koncepcja zintegrowanego leczenia nerkozastępczego postuluje również rozpoczynanie leczenia dializacyjnego od dializy otrzewnowej, jeśli taki jest wybór pacjenta i nie występują medyczne przeciwwskazania do tej metody, gdyż stwierdzono znamiennie lepsze przeżycie pacjentów leczonych dializą otrzewnową w porównaniu z hemodializą w pierwszych 3-4 latach leczenia.
Dializa otrzewnowa jest metodą domową, do jej najważniejszych medycznych zalet należą stałe parametry gospodarki wodno-elektrolitowej, utrzymanie resztkowej funkcji nerek oraz lepsza kontrola niedokrwistości. Problemem pozostaje ciągle jeszcze niedoskonałe przeżycie metody związane z powikłaniami leczenia, z których najczęstsze są zapalenie otrzewnej, zaburzenia ultrafiltracji oraz powikłania związane z cewnikiem otrzewnowym.