Pierwotnie postępujące stwardnienie rozsiane w praktyce lekarza rodzinnego

Streszczenie

Postać pierwotnie postępująca stwardnienia rozsianego (SM) charakteryzuje się stopniowym narastanieM objawów od początku choroby, bez wyraźnych rzutów. Typowe jest stałe pogarszanie się stanu neurologicznego. Szacuje się, że pierwotnie postępujące SM występuje u 10–15% pacjentów, ze zbliżoną częstością u obu płci, a choroba rozpoznawana jest w wieku 40 lat lub później. Mimo że w ostatnich latach pojawiły się nowe możliwości jej leczenia, jest to postać choroby wciąż mało znana i zbyt rzadko rozpoznawana przez lekarzy rodzinnych, a nawet lekarzy neurologów. Odrębny przebieg z charakterystyczną symptomatologią i zmianami w badaniu rezonansu magnetycznego oraz późniejszy czas wystąpienia pierwszych objawów powodują, że ta postać SM wymaga wnikliwej diagnostyki różnicowej. Znajomość kryteriów diagnostycznych i odmienności w stosunku do najczęstszej postaci rzutowo-remisyjnej mogą być pomocne w przyspieszeniu rozpoznania i wdrożeniu skutecznego leczenia.