Tom 14, Nr 4 (2020)
Wybrane problemy kliniczne
Opublikowany online: 2020-07-30

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 1010
Wyświetlenia/pobrania artykułu 226
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Czy nadwagę mamy we krwi? Pacjent z otyłością olbrzymią, czynniki prowadzące do otyłości

Anna Grabowska1, Jagoda - Bester1, Agnieszka Pacut1, Aleksandra Kułach2, Piotr Major2
Forum Medycyny Rodzinnej 2020;14(4):181-188.

Streszczenie

Wstęp: Otyłość jest chorobą, która stała się epidemią XXI wieku. Coraz więcej mówi się o leczeniu owego schorzenia. Jedną z metod, której poddają się pacjenci, gdy inne środki zawodzą, jest operacja bariatryczna. Liczba osób decydująca się na zabieg wciąż rośnie. Obszarem niezbadanym pozostają zagadnienia związane z motywacją do poddania się zabiegowi oraz sposób, w jaki pacjenci postr zegają przyczyny swojego stanu zdrowia. Eksploracja czynników, które w rozumieniu osób otyłych prowadzą do otyłości, z pewnością przyczyni sią do usprawnienia procesu leczenia. Pozwoli to na wyodrębnienie obszarów, nad którymi należy pracować, by zmiana uzyskana po zabiegu była trwała. Materiał i metody: W badaniach własnych pr zeprowadzonych na podstawie autorskiego wywiadu w II Katedrze Chirurgii Ogólnej i Tkanek Miękkich Uniwersytetu Jagiellońskiego, Collegium Medicum podjęto więc próbę wyodrębnienia czynników prowadzących do otyłości. Wyniki: Istnieją wspólne cechy predysponujące do otyłości w gru pie pacjentów bariatrycznych. Pierwszym z nich jest wahanie masy ciała w okresie dzieciństwa. Następnie problem z podejmowaniem samodzielnych decyzji w obszarze związanym z przyjmowaniem pokarmów — w relacjach badanych to matka była osobą decydującą o tym, co i ile się zjada. Społeczna interpretacja dziecięcej nadwagi, zgodnie z relacją badanych polegała na wytłumaczeniu, że wraz z wiekiem korekta masy ciała sama nadejdzie, z zewnątrz. Dysfunkcjonalne zachowania żywieniowe wyniesione z domu rodzinnego prowadzą w najbardziej skrajnej postaci do rozwoju otyłości olbrzymiej. Rodzina, środowisko najbliższych stanowią istotny czynnik profilaktyki bądź rozwoju otyłości wśród dzieci czy dorosłych. Pacjenci stosunkowo często wybierają jako pierwszą kurację odchudzającą jedną z wielu modnych diet alternatywnych bez świadomości konsekwencji zdrowotnych ich stosowania. Formą nagradzania, spędzania czasu jest spożywanie ulubionych produktów. Badani podkreślają brak czasu na zadbanie o odpoczynek inny niż związany z jedzeni em. Czynność jedzenia może stanowić próbę zaspokojenia potrzeb psychologicznych, formę rozładowania stresu. Wnioski: Pacjenci bariatryczni decydują się na leczenie z różnych powodów, również przyczyn otyłości upatrują w wielu źródłach, zasadne więc jest bada nie poziomu motywacji pacjentów poddających się zabiegowi oraz monitorowanie owej zmiennej w czasie całego procesu leczenia.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Szymocha M, Bryła M, Maniecka-Bryła I. Epidemia otyłości w XXI wieku. Zdrowie Publiczne. 2009; 119(2): 207–212.
  2. Ciborowska H, Rudnicka A. Dietetyka. Żywienie człowieka zdrowego i chorego. PZWL, Poznań 2018.
  3. Brończyk-Puzoń A, Koszowska A, Nowak J, et al. Epidemiologia otyłości na świecie i w Polsce. Forum Zaburzeń Metabolicznych. 2014; 5(1): 1–5.
  4. Cichoń, J., Majda, A. Otyłość–droga do poddania się zabiegowi bariatrycznemu. Hygeia. 2016; 51(4): 375–380.
  5. Brończyk-Puzoń A, Nowak J, Koszowska A, et al. Algorytm leczenia otyłości. Forum Medycyny Rodzinnej. 2014; 8(5): 211–216.
  6. Zegan, M., Michota-Katulska, E., Jagodzińska, E., Sińska, B. Motywacja do odchudzania u osób z nadwagą i otyłością. Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii. 2010; 6(2): 85–92.
  7. Bąk-Sosnowska, M. Miejsce psychologa w leczeniu otyłości. Forum Medycyny Rodzinnej. 2009; 3(4): 297–303.
  8. Barczyk, A., Kutkowska-Kaźmierczak, A., Castañeda, J., Obersztyn, E. Genetyka otyłości: patogeneza, aspekty kliniczne i diagnostyczne. Developmental Period Medicine. 2017; 21(3): 186–202.
  9. Wojciszke B. Psychologia społeczna. Scholar, Warszawa 2017.
  10. Haworth CMA, Plomin R, Carnell S, et al. Childhood obesity: genetic and environmental overlap with normal-range BMI. Obesity (Silver Spring). 2008; 16(7): 1585–1590.
  11. Silventoinen K, Rokholm B, Kaprio J, et al. The genetic and environmental influences on childhood obesity: a systematic review of twin and adoption studies. Int J Obes (Lond). 2010; 34(1): 29–40.
  12. Reguła, J. Charakterystyka i ocena wybranych diernatywnych. Forum Zaburzeń Metabolicznych. 2013; 4(3): 115–121.
  13. Świderska, M. Rodzina we wspieraniu najbliższych z otyłością. Pedagogika Rodziny. 2010; 2(3): 53–59.
  14. Brzeziński, M., Jankowski, M., Kamińska, B. Skuteczność wybranych medycznych i pozamedycznych metod prewencji i ograniczenia występowania nadwagi i otyłości. Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii. 2012; 8(4): 114–123.
  15. Pietrzykowska, E., Wierusz-Wysocka, E. Psychologiczne aspekty nadwagi, otyłości i odchudzania się. Polski Merkuriusz Lekarski. 2008; 24(143): 472–476.
  16. Jaruć A, Bogdański P. Osobowość w rozmiarze XXL. Psychologiczne czynniki ryzyka otyłości. Forum Zaburzeń Metabolicznych. 2011; 2(1): 34–42.