Wstęp: Choroby metaboliczne oraz schorzenia układu sercowo-naczyniowego są ze sobą powiązane. Wpływają w znaczny sposób na życie chorych przyczyniając się do wystąpienia niebezpiecznych powikłań mogących być przyczyną śmierci. W celu uniknięcia wystąpienia sytuacji zagrażającej życiu pacjenta prowadzona jest edukacja na tematy dotyczące istoty chorób, stylu życia oraz profilaktyki powikłań. Cel: Celem niniejszej pracy jest ukazanie roli pielęgniarki w edukacji pacjenta po zawale mięśnia sercowego z współistniejącą cukrzycą typu 2. Metoda: W niniejszej pracy wykorzystano metodę przeglądu piśmiennictwa. W niesystematycznej analizie piśmiennictwa posłużono się dostępnymi bazami internetowymi, takimi jak: Google Scholar, PubMed. Podsumowanie i wnioski: Wystąpienie zawału mięśnia sercowego koreluje z współwystępowaniem cukrzycy typu 2 poprzez stymulowanie procesów zapalnych i prozakrzepowych w naczyniach krwionośnych. Jest to związane z występowaniem insulinooporności, utrwalonej hiperglikemii, otyłości wisceralnej oraz zaburzeń gospodarki lipidowej. Problemy pielęgnacyjne pacjenta po zawale mięśnia sercowego z współistniejącą cukrzycą są niejednokrotnie ściśle powiązane z deficytem wiedzy chorego, a działania edukacyjne pielęgniarki pozwalają zapobiec wystąpieniu wielu problemów pielęgnacyjnych. Na podstawie analizy dostępnej literatury wyraźnie widać, że kwestią kluczową opieki pielęgniarskiej nad chorym po zawale mięśnia sercowego z współistniejącą cukrzycą jest edukacja, udzielenie wsparcia, obniżenie poziomu lęku i zapobieganie powikłaniom.