< p style="text-align: justify;" > Magnez jest jednym z głównych makroelementów niezbędnych do utrzymania homeostazy w organizmie człowieka. Chociaż jego kluczowa rola w procesach metabolicznych jest bezsporna, to zasadność coraz popularniejszej suplementacji diety preparatami magnezu pozostaje nadal kontrowersyjna. W dostępnych na polskim rynku suplementach diety występują związki nieorganiczne, jak również sole kwasów organicznych. W świetle wyników badań klinicznych nie można jednoznacznie wskazać formy magnezu o największej wchłanialności z przewodu pokarmowego, jednak sole kwasów organicznych mają w tym aspekcie największy potencjał. Przeprowadzone badania wskazują również na znacznie większy odsetek zaabsorbowanego magnezu z preparatów pod postacią tabletek rozpuszczanych w wodzie. Istotniejszym aspektem wpływającym na biodostępność magnezu przyjmowanego w formie doustnej jest jego dawka i częstość przyjmowania. Pobór tego składnika z małych dawek przyjmowanych w krótszych odstępach czasu jest znacznie większy niż spożycie tej samej ilości w pojedynczej dawce. Nie istnieją wystarczająco silne dowody naukowe, które wskazywałyby na pozytywny wpływ doustnej suplementacji magnezu na sprawność fizyczną. Takie korzyści można osiągną jedynie u osób w podeszłym wieku oraz alkoholików, a więc w grupach narażonych na niedobór tego makroelementu. Obiecujące są natomiast wyniki badań oceniających wpływ suplementacji magnezu na kondycję psychiczną. Wykazano korzystny wpływ przyjmowania preparatów magnezu na zachowania agresywne i objawy nadpobudliwości u dzieci. Terapia tym makroelementem może być również zastosowana jako leczenie pomocnicze u pacjentów z zespołem depresyjnym oraz u osób starszych mających problem z bezsennością. Suplementację należy rozważyć u pacjentów przyjmujących leki mogące powodować hipomagnezemię takie jak: antybiotyki aminoglikozydowe, diuretyki pętlowe, tiazydy, takrolimus, cis platyna, karboplatyna, oraz inhibitory pompy protonowej.