Wstęp. Zakażenie układu moczowego (ZUM) to jedno z najczęściej występujących zakażeń bakteryjnych u dzieci. Nawracające epizody ostrego bakteryjnego śródmiąższowego zapalenia nerek sprzyjają rozwojowi nefropatii pozapalnej, a w przyszłości przewlekłej choroby nerek. Znajomość lekowrażliwości najczęstszych bakterii wywołujących ZUM u dzieci pozwala na wybór właściwej terapii empirycznej i bardziej efektywne leczenie.  

Cel badania. Analiza epidemiologiczna bakterii wywołujących ZUM u dzieci oraz ocena ich lekowrażliwości. Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 251 dzieci hospitalizowanych z powodu ZUM w Klinice Nefrologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w latach 2009–2013. Pacjentów podzielono na trzy grupy: A — hospitalizowani w latach 2009–2010, B — hospitalizowani w latach 2011–2012 i C — hospitalizowani w roku 2013.  

Wyniki. Ogółem obserwowano 425 epizodów ZUM. We wszystkich badanych grupach dominowały zakażenia wywołane pr zez Escherichia coli. Stwierdzono statystycznie istotny wzrost w częstości występowania Enterococcus spp. Wykazano istotny spadek wrażliwości Escherichia coli na cefuroksym. Szczepy Klebsiella spp. charakteryzowały się istotnym spadkiem lekowrażliowści na kotrimoksazol oraz na amoksycylinę z kwasem klawulanowym. W przypadku Proteus spp. stwierdzono istotny spadek wrażliwości na nitrofurantoinę oraz wzrost oporności na kotrimoksazol. Szczepy Pseudomonas aeruginosa wykazały istotny spadek wrażliwości na ceftazydym i cyprofloksacynę.   

Wnioski. 1.Głównym patogenem wywołującym ZUM u dzieci jest Escherichia coli.  2. Większość z najczęściej izolowanych bakterii zwiększyło swoją oporność na nitrofurantoinę i kotrimoksazol, które są powszechnie stosowane w profilaktyce ZUM. 3. Znajomość lokalnej charakterystyki bakterii wywołujących ZUM oraz ich lekowrażliwości ma znaczenie przy wyborze właściwej terapii empirycznej.