Badania własne nad etiologią zakażeń układu moczowego u dzieci z zaburzeniami anatomicznymi i czynnościowymi dróg moczowych
Streszczenie
Wstęp. Zakażenie układu moczowego (ZUM) to jedno z najczęstszych zakażeń bakteryjnych u dzieci. Do czynników, które sprzyjają wystąpieniu ZUM, należą między innymi zaburzenia anatomiczne i czynnościowe układu moczowego. Znajomość etiologii ZUM u dzieci z zaburzeniami układu moczowego pozwala na wybór właściwej terapii empirycznej.
Cel badania. Analiza etiologii bakteryjnych zakażeń układu moczowego u dzieci z zaburzeniami anatomicznymi i czynnościowymi dróg moczowych.
Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 106 dzieci z zaburzeniami anatomicznymi i czynnościowymi dróg moczowych, hospitalizowanych z powodu ZUM w Klinice Nefrologii Dziecięcej UM w Lublinie w latach 2009–2013. Pacjentów podzielono na cztery grupy: A — z odpływem pęcherzowo-moczowodowym, B — z innymi zaburzeniami anatomicznymi układu moczowego, C — z neurogenną dysfunkcją pęcherza moczowego i D — z nieneurogenną dysfunkcją pęcherza moczowego.
Wyniki. Najczęściej izolowanym patogenem wywołującym ZUM była Escherichia coli. Stwierdzono istotnie częstsze występowanie Klebsiella spp. w grupie A , w porównaniu z grupami A oraz C. Pseudomonas aeruginosa była istotnie częściej hodowana w grupie C, w porównaniu z grupami B oraz D. W grupie A Escherichia coli i Enterococcus spp. występowały istotnie częściej u dziewcząt niż u chłopców. Podobnie w grupach C i D Eschericha coli była istotnie częściej hodowana u dziewcząt niż u chłopców.
Wnioski. 1. Głównym patogenem wywołującym ZUM u dzieci z zaburzeniami układu moczowego jest Escherichia coli, występująca częściej u dziewcząt. 2. U dzieci z odpływem wstecznym pęcherzowo-moczowodowym Klebsiella spp. była hodowana istotnie częściej niż u pacjentów z innymi zaburzeniami układu moczowego. 3. U dzieci z neurogenną dysfunkcją pęcherza moczowego zakażenia wywołane przez Pseudomonas aeruginosa występowały istotnie częściej niż u pacjentów z innymi zaburzeniami układu moczowego.
Słowa kluczowe: zakażenie układu moczowegodziecipatogeny
Referencje
- Bujnowska-Fedak MM, Sapilak BJ, Steciwko A. Epidemiologia schorzeń i struktura zachorowań w praktyce lekarza rodzinnego. Fam. Med. Prim. Care Rev. 2011; 13: 135–139.
- Makulska I, Zwolińska D. Zakażenia układu moczowego u dzieci. Pediatria po Dyplomie. 2013; 17: 8–16.
- Litwin M. Zakażenia układu moczowego u dzieci. Wyd. 1. Warszawa: Medical Tribune Polska. ; 2012: 1–19.
- Topczewska-Cabanek A, Strąk A, Nitsch-Osuch A, et al. Przyczyny hospitalizacji w oddziale pediatrii ogólnej w wybranym szpitalu dziecięcym w latach 2006–2010. Fam. Med. Prim. Care Rev. 2013; 15: 417–419.
- Goonasekera CD, Shah V, Wade AM, et al. 15-year follow-up of renin and blood pressure in reflux nephropathy. Lancet. 1996; 347(9002): 640–643.
- Peters C, Rushton HG. Vesicoureteral reflux associated renal damage: congenital reflux nephropathy and acquired renal scarring. J Urol. 2010; 184(1): 265–273.
- Kaur N, Sharma S, Malhotra S, et al. Urinary tract infection: aetiology and antimicrobial resistance pattern in infants from a tertiary care hospital in northern India. J Clin Diagn Res. 2014; 8(10): 1–3.
- Mirsoleymani SR, Salimi M, Shareghi Brojeni M, et al. Bacterial pathogens and antimicrobial resistance patterns in pediatric urinary tract infections: a four-year surveillance study (2009-2012). Int J Pediatr. 2014.
- Balsara ZR, Ross SS, Dolber PC, et al. Enhanced susceptibility to urinary tract infection in the spinal cord-injured host with neurogenic bladder. Infect Immun. 2013; 81(8): 3018–3026.
