Medycyna podróży jest jedną z najdynamiczniej rozwijających się specjalności medycznych, na co znaczący wpływ ma systematyczny wzrost liczby osób podróżujących do odmiennych stref klimatycznych. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu przedstawiciele klimatu umiarkowanego kierowali się do strefy międzyzwrotnikowej głównie w celach zawodowych. Dzisiaj, dzięki rozwojowi pasażerskiego ruchu lotniczego, dziesiątki milionów turystów każdego roku podróżuje do krajów i regionów Azji, Afryki i Ameryki Południowej, charakteryzujących się uciążliwymi warunkami klimatycznymi i niskimi standardami sanitarnymi. Podróż do takich destynacji wymaga odpowiednich działań profilaktycznych przed wyjazdem, w trakcie pobytu i po powrocie, jak również działań diagnostyczno-terapeutycznych w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych. Ryzyko zachorowań jest uzależnione zarówno od ogólnego stanu zdrowia podróżujących (występowanie chorób przewlekłych, prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego i termoregulacji), podjętych działań prewencyjnych, endemicznego występowania chorób infekcyjnych i inwazyjnych w miejscach pobytu, czasu trwania podróży, jak i planowanych czynności (spędzanie czasu przy hotelowym basenie v. wspinaczka wysokogórska, nurkowanie, przeprawa przez dżunglę lub pustynię). Liczba podróżujących stale rośnie, wzrasta także liczba osób zgłaszających się do gabinetów lekarskich po porady dotyczące odpowiednich działań profilaktycznych związanych z planowanymi wyjazdami, jak również pacjentów z problemami zdrowotnymi po powrocie z podróży . Posiadanie przez lekarzy rodzinnych wiedzy na temat profilaktyki, diagnostyki i leczenia kosmopolitycznych oraz tropikalnych chorób infekcyjnych i inwazyjnych staje się coraz większym wyzwaniem i koniecznością.