Przewlekła choroba żylna

Streszczenie

Przewlekła choroba żylna (CVD) obejmuje zespół złożonych zmian morfologicznych i/lub funkcjonalnych w układzie żylnym, szczególnie dotyczących kończyn dolnych. Dochodzi do niej w wyniku braku możliwości powrotu krwi do głębokiego, powierzchownego i przeszywającego układu żylnego. Przewlekła choroba żylna jest złożona i obejmuje różnorodne objawy kliniczne: widoczne teleangiektazje, żyły siatkowate, żylaki, obrzęki kończyn dolnych, zmiany skórne i owrzodzenia kończyn dolnych. Do najczęstszych modyfikowalnych czynników ryzyka CVD należą: siedzący tryb życia, przedłużające się stanie lub siedzenie, otyłość, brak aktywności fizycznej, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, wielokrotne ciąże, zaś do niemodyfikowalnych — czynniki dziedziczne, wiek i płeć żeńska. Podstawy klasyfikacji CEAP zawierają opis objawów klinicznych (C), etiologii (E), lokalizacji anatomicznej (A) i przyczyn patofizjologicznych (P). Skala CEAP jest obecnie podstawą klasyfikacji przewlekłej niewydolności żylnej. Profilaktyka ma na celu eliminację lub modyfikację czynników ryzyka CVD. Wśród działań zapobiegawczych należy wymienić: prawidłowe odżywianie się, systematyczne ćwiczenie, redukcję wagi w przypadku nadwagi, unikanie długiego stania lub siedzenia, kompresjoterapię, unikanie nadmiernej ekspozycji na słońce i ciepło. Metody leczenia CVD są bardzo zróżnicowane, począwszy od farmakoterapii, noszenia pończoch uciskowych, przez zmianę stylu życia do metod małoinwazyjnych (np. skleroterapia czy ablacja laserem), inwazyjnych (techniki chirurgiczne), aż po metody mieszane. Wiedza na temat obrazu klinicznego chorób naczyń żylnych jest konieczna do wdrożenia odpowiednich metod profilaktyki i leczenia tych uporczywych dolegliwości.