Podobieństwa i różnice w obrazie klinicznym przypadkowo wykrytych guzów nadnerczy z utajoną aktywnością hormonalną

Streszczenie

Wstęp. Przypadkowo wykryte guzy nadnerczy (AI) są jednymi z najczęściej rozpoznawanych u ludzi. Aktywność hormonalną wykazuje około 10–15% z nich.

Cel pracy. Ustalenie różnic w obrazie klinicznym guzów nadnerczy zależnie od rodzaju ich aktywności hormonalnej.

Materiał i metody. W badaniu przeprowadzono retrospektywną analizę obrazu klinicznego, badań hormonalnych i obrazowych 396 chorych leczonych w latach 2011–2014.

Wyniki. Utajoną aktywność hormonalną wykazano u 42 chorych (10,6%; 31 K, 11 M). U połowy rozpoznano utajony zespół Cushinga, u 29% (12 chorych) zespół Conna i u 21% (9 chorych) — guz chromochłonny (pheochromocytoma). Najwyższe średnie wieku i indeksu masy ciała (BMI) stwierdzono u chorych z utajonym zespołem Cushinga, najniższe z guzem chromochłonnym. Nadciśnienie tętnicze występowało u 92% chorych z subklinicznym zespołem Conna. U chorych z zespołem Cushinga i guzem chromochłonnym częstość nadciśnienia wynosiła odpowiednio 76% i 78%. Zaburzenia tolerancji glukozy występowały u 38% chorych z hiperkortyzolemią i po 33% w pozostałych dwóch grupach. Osiemdziesiąt procent aktywnych hormonalnie guzów nadnerczy wykryto za pomocą tomografii komputerowej (TK.) Największe rozmiary osiągały guzy chromochłonne (42,9 ± 29,5 mm), najmniejsze w zespole Conna (19,3 ± 8,7 mm). Większość zmian (47,6%) lokalizowała się w lewym nadnerczu, zmiany obustronne występowały u pięciu chorych (11,9%).

Wniosek. Chorzy z guzami nadnerczy i utajoną aktywnością hormonalną różnili się wielkością guza, wiekiem, masą ciała, częstością otyłości i nadciśnienia, nie różnili się natomiast częstością występowania nietolerancji glukozy.