Choroba Parkinsona — jak właściwie rozpoznawać, skutecznie i bezpiecznie leczyć?

Streszczenie

Choroba Parkinsona jest jedną z najczęstszych chorób neurozwyrodnieniowych. Podstawą rozpoznania pozostaje ocena kliniczna chorego, a do kardynalnych objawów zalicza się spowolnienie ruchowe, drżenie spoczynkowe, sztywność mięśniową oraz zaburzenia funkcji postawnych. Jest to schorzenie, którego leczenie objawowe jest niezwykle skuteczne i trwa wiele lat, a główne leki (lewodopa, agoniści dopaminy) mają za zadanie wyrównanie deficytu dopaminergicznego. Z biegiem czasu staje się ono j ednak coraz trudniejsze z uwagi na nasilanie się zaburzeń ruchowych, ryzyko upadków oraz dołączające się objawy pozaruchowe, takie jak zaburzenia funkcji poznawczych, nastroju, snu, psychotyczne oraz dysautonomia. Wiele z tych zaburzeń także poddaje się skutecznemu leczeniu objawowemu. Szczególnie istotna wydaje się wiedza na temat możliwych przyczyn szybkiego pogorszenia stanu chorego (infekcja, odwodnienie, dyselektrolitemia, kr wiak podtwardówkowy jako wynik niestabilności postawy i upadków lub stosowanie niedozwolonych leków, blokujących receptory dopaminowe, jak np. metoklopramid czy neuroleptyki). Upadki mogą powodować złamania kości udowej, a ich przyczyną mogą być stosowane leki dopaminergiczne łącznie z innymi lekami o działaniu hipotensyjnym, wywołujące hiopotonię ortostatyczną lub stosowane w celach poprawy snu (długodziałające benzodiazepiny). Zrozumienie istoty tej choroby, jej objawów oraz zasad terapii pozwala na skuteczniejsze i bezpieczniejsze leczenie.