Wstęp. Borelioza z Lyme jest chorobą odkleszczową, spowodowaną przez krętki z rodzaju Borrelia, charakteryzującą się zajęciem skóry, stawów, mięśnia sercowego i układu nerwowego. Najbardziej charakterystycznym, wczesnym objawem boreliozy występującym u ponad 50% chorych jest rumień wędrujący, którego obecność pozwala na rozpoznanie choroby bez potwierdzania badaniami immunoenzymatycznymi i włączenie odpowiedniej antybiotykoterapii. W pozostałych przypadkach rozpoznanie wymaga potwierdzenia wykrycia w surowicy krwi przeciwciał Borrelia w klasie IgM metodą ELISA i wykonanie testu potwierdzenia metodą western blot. Odpowiednio wczesne rozpoznanie choroby i odpowiednio długie leczenie antybiotykiem, najczęściej doksacykliną, pozwala na poprawę kliniczną i zapobiega dalszemu rozwojowi choroby.
Celem pracy było zapoznanie się z typowymi objawami, diagnostyką, przebiegiem i leczeniem
boreliozy.
Materiał i metody. W pracy przedstawiono opis przypadku młodej pacjentki hospitalizowanej z powodu rumienia wędrującego, z podejrzeniem boreliozy.
Wnioski
1. Wystąpienie charakterystycznego rumienia wędrującego na skórze po ugryzieniu przez kleszcza pozwala na rozpoznanie boreliozy i włączenie leczenia.
2. Bóle stawów, zawroty i bóle głowy, drętwienie kończyn u pacjentów po ugryzieniu przez kleszcza w wywiadzie wymaga diagnostyki w kierunku boreliozy.
3. Odpowiednio wczesne rozpoznanie i wprowadzenie leczenia powoduje poprawę kliniczną i zapobiega dalszemu rozwojowi choroby.
4. W leczeniu boreliozy najczęściej stosuje się doksacyklinę doustne przez minimum 21–28 dni.
5. Dodatni wynik immunologiczny na obecność przeciwciał Borrelia IgM u pacjenta bez objawów klinicznych nie ma znaczenia diagnostycznego i nie wymaga leczenia.
6. Podejrzenie boreliozy należy kierować do Poradni Chorób Zakaźnych w celu diagnostyki i weryfikacji rozpoznania.