Makrolidy — nie tylko działanie przeciwbakteryjne

Streszczenie

W artykule omówiono podział, zastosowanie, mechanizm działania oraz różnice między
poszczególnymi cząsteczkami antybiotyków zaliczanych do grupy makrolidów. Wskazano ich
różną aktywność przeciwbakteryjną oraz środki ostrożności konieczne przy ich stosowaniu.
Przytoczono też badania oceniające zastosowanie makrolidów (głównie azytromycyny)
w przewlekłych chorobach zapalnych płuc celem zapobiegania zaostrzeniom. W jednym
z nich dotyczącym przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) przyjmowanie przez rok
azytromycyny w dawce 1 × 250 mg wiązało się z mniejszą częstością zaostrzeń, dłuższym
czasem do wystąpienia pierwszego zaostrzenia i poprawą jakości życia. Także u pacjentów
z mukowiscydozą, jak również z rozstrzeniami oskrzeli, wykazano powyższe efekty (erytromycyna i azytromycyna). Zwrócono też uwagę, że standardowo stosowana trzydniowa
kuracja azytromycyną czasem wymaga jednak przedłużenia.