Echokardiograficzna ocena czynności skurczowej i rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z chorobą węzła zatokowego, zakwalifikowanych do leczenia stałą stymulacją serca

Streszczenie

Wśród pacjentów z chorobą węzła zatokowego są chorzy z bradykardią zatokową i chorzy z utrwalonym/przewlekłym migotaniem przedsionków. Celem badania jest echokardiograficzna ocena funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory (LV) serca u pacjentów z chorobą węzła zatokowego (SSS) przed wszczepieniem stymulatora serca oraz porównanie wyników grupy z rytmem zatokowym (SR) do wyników grupy z przewlekłym migotaniem przedsionków (CAF). Do badania włączono 110 kolejnych pacjentów z SSS (78 z SR i 32 z CAF) zakwalifikowanych do wszczepienia stałego układu stymulującego serce. W ocenie funkcji skurczowej wykorzystano frakcję wyrzutową LV (LVEF). Oceniając funkcję rozkurczową u pacjentów z SR, oznaczano objętość lewego przedsionka odnoszoną do powierzchni ciała (LAVI) i wartości prędkości rozkurczowych pierścienia mitralnego (E’med i E’lat), a u chorych z CAF prędkość maksymalną fali E wczesnego napływu mitralnego i E’med. U pacjentów z SSS zakwalifikowanych do leczenia stałą stymulacją serca stwierdzono dość dobrą funkcję skurczową LV z przewagąna korzyść SR, natomiast funkcja rozkurczowa była istotnie upośledzona zarówno u pacjentówz SR, jak i z CAF. Echokardiograficzna ocena pacjentów z dysfunkcją węzła zatokowego powinna obejmować zarówno analizę funkcji skurczowej, jak i rozkurczowej lewej komory.