Celem niniejszej pracy było wyjaśnienie, czy i w jakim stopniu zaburzenia lękowe oceniane
klinicznie i w skali oceny lęku Spielbergera — lęk–stan (ST AI), występujące u jednego
z partnerów lub obydwu partnerów mają wpływ na funkcjonowanie małżeństwa.
W badaniu brało udział 85 par, w któr ych: 1) mężczyźni cierpieli na zabur zenia lękowe,
kobiety były wolne od takich zaburzeń — F(–)M(+), n = 20; 2) kobiety cierpiały na zaburzenia
lękowe, mężczyźni byli wolni od takich zaburzeń — F(+)M(–); 3) obydwoje partnerzy cierpieli
na zaburzenia lękowe — F(+)M(+). Jakość małżeństwa oceniana była przez oboje partnerów
za pomocą trzech następujących kwestionariuszy: 1) Skala Powodzenia Małżeństwa (SPM);
2) Skala Spanera DAS(DAS); 3) Skala Dopasowania Rodziny (FAS).
W przypadku skali SPM, kobiety z grupy F(–)M(+) oceniły swoje małżeństwo wyżej niż kobiety
w pozostałych grupach. Jakość małżeństwa oceniana przez mężczyzn była najniższa
w grupie F(+)M(+). W przypadku skali DAS, zarówno kobiety jak i mężczyźni niecierpiący
na zaburzenia lękowe ocenili swoje małżeństwo wyżej niż inni badani. Ba dana grupa nie
różniła się istotnie w zakresie średnich wartości uzyskanych w skali FAS.
Brakuje analizy wieloczynnikowej, biorącej pod uwagę skutki pos zczególnych zaburzeń
lękowych. Obecność zaburzeń lękowych u pr zynajmniej jednego partnera wpływa nega -
tywnie na ocenę jakości związku, Związki, w których to kobieta cierpi na zaburzenia lękowe,
oceniono jako najbardziej stabilne.
Dlatego celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytanie, czy i w jakim stopniu zaburzenia
lękowe dotyczące jednego lub obojga partnerów oceniane klinicznie oraz za pomocą skali
lęku Spielberga (STAI), mają wpływ na funkcjonowanie małżeństwa.