Współczesne metody oceny czułości baroreceptorów tętniczych w praktyce klinicznej

Streszczenie

Baroreceptory (BR) zlokalizowane w ścianach tętnic szyjnych i aorty stanowią jedenz elementów układu sprzężenia zwrotnego między układem nerwowym a układem sercowo-naczyniowym, którego zadaniem jest utrzymywanie względnie stabilnych wartościciśnienia tętniczego. Choroby układu krążenia mogą powodować dysfunkcję BRw wyniku zmniejszenia hamującej aktywności układu przywspółczulnego oraz zaburzeniafizjologicznej równowagi między wpływem układu współczulnego i nerwu błędnegona mięsień sercowy. Opracowano wiele różnych metod do oceny czułości baroreceptorów(BRS). Wśród nich wyróżnia się metody inwazyjne (metoda z podaniem fenylefryny,metoda z podaniem nitrogliceryny lub nitroprusydku sodu) i nieinwazyjne (próba Valsalvy,metoda z użyciem komory szyjnej i analiza spontanicznych oscylacji ciśnieniatętniczego i odstępów RR). Celem prezentowanej pracy jest omówienie znaczenia ocenyBRS w praktyce klinicznej. Dane z piśmiennictwa oraz aktualne wytyczne podkreślająrolę pomiarów BRS w ocenie ryzyka u pacjentów po przebytym zawale serca, w niewydolnościmięśnia sercowego oraz u chorych z komorowymi zaburzeniami rytmu. Zaburzeniafunkcji adaptacyjnej BR mogą być również jednym z istotnych elementów złożonegopatomechanizmu omdleń wazowagalnych (VVS). Ocena BRS może być stosowanaw wybranych przypadkach klinicznych, ale rola dysfunkcji BR w patogenezie schorzeńukładu krążenia wymaga niewątpliwie dalszych badań.