Leczenie przeciwzakrzepowe w migotaniu przedsionków a czynniki zagrożenia udarem

Streszczenie

W lipcu 2010 roku na zjeździe Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) w Sztokholmie zostały przedstawione najnowsze wytyczne leczenia migotania przedsionków (AF). Dotychczas obowiązujące zalecenia wymagały uaktualnienia w związku z pojawieniem się wyników nowych badań klinicznych oraz nowych leków przeciwzakrzepowych. Wytyczne owe zmieniają w sposób istotny nasze podejście do leczenia tej częstej i groźnej arytmii, ze szczególnym naciskiem na działania profilaktyczne powikłań zatorowo-zakrzepowych. Aby precyzyjniej identyfikować chorych zagrożonych wyżej wymienionymi powikłaniami, zmodyfikowano skalę ryzyka incydentów zatorowo-zakrzepowych (skala CHA₂DS₂VASc). Jednocześnie wprowadzono nową skalę określającą ryzyko powikłań krwotocznych leczenia przeciwzakrzepowego (skala HAS-BLED). Pacjenci z AF przygotowywani do leczenia ablacją przezskórną (a także po wykonaniu tego zabiegu) wymagają indywidualnego postępowania, w tym określenia leczenia farmakologicznego (przeciwzakrzepowego, antyarytmicznego, leczenia nadciśnienia tętniczego, terapii obturacyjnego bezdechu sennego). Postępowanie to ustala zespół wykonujący zabieg. Jednym z kluczowych zadań zespołu jest także ustalenie sposobu leczenia antykoagulantami (VKA) lub heparynami drobnocząsteczkowymi. Takie same zalecenia dotyczą pacjentów z trzepotaniem przedsionków (AFL).
Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 3, 222–228