Problem informowania pacjenta o rozpoznaniu, planowanym postępowaniu i rokowaniu często podlega dyskusji, zarówno w aspekcie prawnym, jak etycznym. Zwyczaje i przyjęte normy społeczne stawiają nas również wobec pytań o prawo do informowania najbliższych i znajomych chorego czy ukrywania niepomyślnej prognozy. Personel medyczny z jednej strony powinien przestrzegać tajemnicy zawodowej, z drugiej, coraz częściej zobowiązany jest do umożliwienia wglądu w dokumentację uprawnionym osobom i organom. Artykuł omawia podstawy prawne udostępniania danych oraz zasady zachowania tajemnicy lub jej prawomocnego niedotrzymania. Określone zostały formy dokumentacji, przepisy regulujące jej udostępnianie, reguły pobierania lub zwolnienia z opłat. Przedstawiono wymagany prawem czas przechowywania danych, zarówno w formie tradycyjnej, jak i elektronicznej. Poruszono także kilka aspektów praktycznych, takich jak następstwa odmowy wydania dokumentacji, dostęp do danych po śmierci pacjenta czy zasady udzielania niezbędnych informacji towarzystwom ubezpieczeniowym lub organom rentowym. Wiele miejsca poświęcono tajemnicy zawodowej. Podjęto problem w aspekcie obowiązujących norm prawnych. Autorzy dyskutują zarówno nad przepisami kodeksów etycznych, jak i przepisami stanowionego prawa karnego i cywilnego. W aspekcie codziennej praktyki omawiają obowiązek zachowania w tajemnicy wszystkich pozyskanych danych o chorym i jego otoczeniu oraz odpowiedzialność za ujawnienie informacji, jaką ponoszą osoby postronne, asystujące pracownikom medycznym, na przykład portierzy czy zespoły sprzątające. Określają następstwa ujawnienia tajemnicy oraz jej dopuszczalnego prawem niedotrzymania.
Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 3, 275–282