Gruźlica skóry — trudna diagnoza w praktyce dermatologicznej

Streszczenie

Gruźlica skóry jest szczególną postacią gruźlicy o bardzo zróżnicowanym obrazie klinicznym.Nietypowość zmian skórnych oraz skąpoprątkowy przebieg choroby znacznie utrudniają postawienie prawidłowego rozpoznania i rozpoczęcie odpowiednio wcześnie leczenia. W zależności od charakteru objawów wyróżnia się gruźlicę właściwą skóry: toczniową, brodawkującą, wrzodziejącą i rozpływną oraz tuberkulidy. Zmiany skórne w przebiegu gruźlicy właściwej skóry są wynikiem bezpośredniego zajęcia skóry przez proces gruźliczy, natomiast tuberkulidy stanowią odpowiedź immunologiczną na zakażenie gruźlicze o innym umiejscowieniu. W rozpoznaniu gruźlicy skóry wykorzystuje się barwienie skrawków metodą Ziehl-Neelsena, posiew na odpowiednich podłożach, reakcję łańcuchowej polimerazy, test tuberkulinowy, testy interferonowe oraz badanie histopatologiczne zmian skórnych. Leczenie gruźlicy skóry podlega tym samym zasadom, jakie stosuje się w gruźlicy płuc, a wynik leczenia ocenia się przede wszystkim na podstawie poprawy stanu klinicznego. W niniejszej pracy przedstawiono najczęstsze postacie kliniczne, metody diagnostyczne oraz możliwości terapeutyczne gruźlicy skóry.