Leczenie nadciśnienia tętniczego u pacjentów z przewlekłymi chorobami układu oddechowego

Streszczenie

Współwystępowanie z nadciśnieniem tętniczym chorób układu oddechowego, takich jak astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) czy obturacyjny bezdech podczas snu (OBPS), jest często spotykane i stanowi istotny problem kliniczny. Wdrażając leczenie hipotensyjne należy więc wziąć pod uwagę możliwy, niekorzystny wpływ zastosowanej terapii na choroby współistniejące. Niewłaściwy dobór leków może bowiem spowodować zaostrzenie przebiegu choroby płuc, pogarszając stan ogólny i samopoczucie pacjenta. Sytuacja taka może również skutkować gorszą współpracą chorego z lekarzem w zakresie samego leczenia hipotensyjnego, które będzie kojarzone ze zwiększeniem dolegliwości ze strony układu oddechowego. Zgodnie z aktualnie dostępnymi danymi, najbezpieczniejszymi lekami stosowanymi w terapii nadciśnienia tętniczego u osób z astmą lub POChP są antagoniści wapnia, antagoniści receptora angiotensyny II i α₁-adrenolityki. Stosunkowo bezpieczne wydają się także diuretyki i leki blokujące receptory imidazolowe. Stosowanie natomiast inhibitorów konwertazy angiotensyny i β-adrenolityków wymaga szczególnej ostrożności. W leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób z OBPS obowiązują ogólne zalecenia dotyczące wyboru leków hipotensyjnych, z pewną przewagą β-adrenolityków. Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność równoległej, skutecznej terapii samego OBPS, ze względu na dodatkowe działanie obniżające wartości ciśnienia tętniczego i zwiększenie skuteczności farmakoterapii.