Nie pozwalajmy umierać młodym pacjentom z zespołem Wolffa-Parkinsona i White'a (WPW)

Streszczenie

Obecność dodatkowego szlaku przedsionkowo-komorowego odpowiadającego za zespół Wolffa, Parkinsona i White'a stanowi zagrożenie nagłym zgonem sercowym (bardzo często w młodym wieku). Połowa nagłych zgonów jest pierwszym objawem choroby. Leki antyarytmiczne nie redukują tego ryzyka, mogą jedynie zmniejszać nasilenie objawów u chorych z nawracającymi częstoskurczami. U każdego pacjenta z zespołem WPW bezwzględnie należy dokonać oceny ryzyka nagłego zgonu (największą czułość ma tutaj badanie elektrofizjologiczne). Najważniejszym czynnikiem ryzyka jest tu krótki (< 270 ms) okres refrakcji dodatkowego szlaku. U chorych objawowych i tych, u których ryzyko nagłego zgonu jest podwyższone, istnieją bezwzględne wskazania do przezskórnej ablacji dodatkowego szlaku (metoda znacznie bezpieczniejsza od leków antyarytmicznych, powoduje pełne wyleczenie). U pozostałych chorych z zespołem WPW wskazania do ablacji mają charakter względny. W artykule przybliżono to zagadnienie na podstawie opisu 25-letniego pacjenta, u którego stwierdzono zatrzymanie krążenia w przebiegu zespołu WPW. Analizę przypadku rozszerzono o wskazania do zabiegu, metodykę przygotowania pacjenta i przebieg ablacji.