Drobnokomórkowy rak płuca - zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne Polskiej Grupy Raka Płuca

Streszczenie

Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia. W chwili rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być w pierwszym rzędzie wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorzy z długim czasem przeżycia po leczeniu powinni być starannie obserwowani w kierunku wtórnych nowotworów.
Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 1, 56-64