Jak postępować racjonalnie z dzieckiem z bakteriurią bezobjawową?

Streszczenie

Rozpoznanie bakteriurii bezobjawowej wymaga wyhodowania w co najmniej dwóch próbkach moczu tego samego szczepu bakteryjnego w znamiennym mianie. Mocz do badania musi być pobrany i przechowany w prawidłowy sposób. Rozpoznanie u dzieci bakteriurii bezobjawowej wymaga wykluczenia niespecyficznych objawów klinicznych jawnego zakażenia układu moczowego. Wykrycie bakteriurii bezobjawowej zobowiązuje lekarza do poszukiwania u młodszych dzieci wad wrodzonych, a u starszych dziewczynek zaburzeń mikcji. Bakteriuria bezobjawowa jest wynikiem kolonizacji jałowych z natury dróg moczowych bakteriami o niskiej wirulencji. Niezależnie od wieku i sytuacji klinicznej dziecka nie wymaga ona leczenia przeciwbakteryjnego. Nieleczona ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni lub miesięcy i rzadko przechodzi w objawowe zakażenie układu moczowego. Leczenie bakteriurii bezobjawowej prowadzi do wyselekcjonowania szczepów bardziej wirulentnych i jej dalszych nawrotów, a u niektórych dzieci nawet do rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek.