Tom 4, Nr 1 (2010)
Wybrane problemy kliniczne
Opublikowany online: 2010-03-02
Ablacja - fascynująca metoda usuwania arytmii
Forum Medycyny Rodzinnej 2010;4(1):53-58.
Streszczenie
Ablacja oznacza celowe uszkodzenie tkanek za pomocą czynników fizycznych lub chemicznych.
W okulistyce, laryngologii, onkologii, ginekologii, gastroenterologii stosuje
się różne metody prowadzące do zaplanowanego uszkodzenia tkanek: światło laserowe,
energia mikrofal, miejscowe zamrażanie tkanek (krioablacja), substancje chemiczne
(alkohol). W chorobach serca stosuje się najczęściej ablację prądem o częstotliwości
radiowej.
Zmienny prąd elektryczny o częstotliwości radiowej (RF) przepływający między końcówką elektrody umieszczonej w sercu oraz elastyczną płytką „prądu rozproszenia” na powierzchni ciała pacjenta powoduje wzrost temperatury w miejscu stykania się elektrody wewnątrzsercowej z tkanką. Obszar uszkodzenia zależy od wartości temperatury na granicy między elektrodą i powierzchnią uszkadzanej tkanki. Maksymalny obszar uszkodzenia tkanek jest określony dla danej elektrody. Zależy on od jej wielkości i kształtu.
Chociaż zasadniczym czynnikiem uszkodzenia jest ciepło, to nie wyjaśniono wpływu zmiennego pola elektromagnetycznego na uszkodzenie komórek. Często obserwuje się ustąpienie przewodzenia przez dodatkowy szlak w pierwszych sekundach przepływu prądu RF, zanim nastąpi uszkodzenie tkanek ciepłem. W pierwszych godzinach po ablacji w miejscu przepływu prądu wsierdzie jest odkształcone i przykleja się do niego włóknik. Tworzy się ograniczony obszar martwicy. Powierzchnia obszaru uszkodzonego w czasie aplikacji prądu RF przekracza o około 1 mm linię styku elektrody z tkanką, zaś uszkodzenie może osiągać głębokość 7 mm.
Ablacja z użyciem prądu o częstotliwości radiowej stała się metodą z wyboru leczenia zaburzeń rytmu serca, w tym również migotania przedsionków.
Zmienny prąd elektryczny o częstotliwości radiowej (RF) przepływający między końcówką elektrody umieszczonej w sercu oraz elastyczną płytką „prądu rozproszenia” na powierzchni ciała pacjenta powoduje wzrost temperatury w miejscu stykania się elektrody wewnątrzsercowej z tkanką. Obszar uszkodzenia zależy od wartości temperatury na granicy między elektrodą i powierzchnią uszkadzanej tkanki. Maksymalny obszar uszkodzenia tkanek jest określony dla danej elektrody. Zależy on od jej wielkości i kształtu.
Chociaż zasadniczym czynnikiem uszkodzenia jest ciepło, to nie wyjaśniono wpływu zmiennego pola elektromagnetycznego na uszkodzenie komórek. Często obserwuje się ustąpienie przewodzenia przez dodatkowy szlak w pierwszych sekundach przepływu prądu RF, zanim nastąpi uszkodzenie tkanek ciepłem. W pierwszych godzinach po ablacji w miejscu przepływu prądu wsierdzie jest odkształcone i przykleja się do niego włóknik. Tworzy się ograniczony obszar martwicy. Powierzchnia obszaru uszkodzonego w czasie aplikacji prądu RF przekracza o około 1 mm linię styku elektrody z tkanką, zaś uszkodzenie może osiągać głębokość 7 mm.
Ablacja z użyciem prądu o częstotliwości radiowej stała się metodą z wyboru leczenia zaburzeń rytmu serca, w tym również migotania przedsionków.
Słowa kluczowe: ablacjaprąd o częstotliwości radiowejzaburzenia rytmu